L'arroz frito (en chinu simplificáu: 炒饭, chinu tradicional: 炒飯, pinyin: chǎofàn) ye un platu de la cocina china. El so orixe ye un platu caseru proveniente de China y del que se supón que vien de 4000e. C., ellaboráu d'una receta qu'inclúi'l arroz como ingrediente principal. Básicamente, consiste nun arroz cocío que se saltea a fueu alto y bien rápido nun wok con verdures como cebolla china, raíz chines, tortiella de güevu en cachos, carnes, mueyu de soya y aceite.
Esisten decenes de variedaes d'arroz frito, caúna cola so propia llista específica d'ingredientes. N'Asia les variedaes más famoses inclúin el yangchow y arroz tostáu de Fukien.
Nos restoranes del oeste de China qu'abastecíen a la vecería estranxera, fueron inventando les sos propies variedaes d'arroz frito, incluyendo l'arroz tostáu con güevu, l'arroz frito (picante) de Singapur (que curiosamente nun ta realmente disponible en Singapur) y l'arroz frito especial” que s'atopa perdayures.
Ingredientes
Los ingredientes emplegaos na ellaboración del arroz frito varien descomanadamente. Suelen incluyir ingredientes tales como cenahories, biltos de soya, apiu, arbeyos o tofu y otros ingredientes cárnicos como pollu, carne de gochu gochu, camarones y spam. Ye cocináu de cutiu nun wok ya inclúi aceite vexetal o grasa animal pa evitar que se pegue, según apurrir sabor. Los pedacitos de güevu añader pa dar color en munchos platos. La pimienta de chilli o los mueyos picantes qu'apurren un llixeru toque picante a esti platu, dacuando ufiértense nun platu pequeñu separáu del arroz.
Munchos cocineros sazonan l'arroz tostáu con pimienta negra.
El mueyu de soya da al arroz tostáu'l so color y un sabor cloruru de sodiu saláu amás d'un color marrón.
De cutiu inclúyense cebolles y ayu bien picáu, adición qu'amiesta complexidá y testura. L'arroz frito sírvese como acompañamientu a otru platu o, alternativamente, puede considerase un platu en sí mesmu.
Presentación
Ye bien popular afatalo con chalotes frites, delles cañes de perexil, cenahories arrallaes con formes entrevesgaes o dalgún chile rebanado y puestu enriba del arroz. Munchos establecimientos de comida nes cais d'Asia sirven l'arroz tostáu a la espera de que'l veceru escueya dalgún otru platu p'amesta-y.
Variantes
Arroz chaufa de carne de res.
L'arroz tostáu ye un platu bien común nos restoranes estauxunidenses qu'ufierten cocina sinón-estauxunidense, especialmente naquellos comercios orientalizados que vienden comida rápida. La forma más común ye un arroz frito básicu, de cutiu con dalgún amiestu de güevu, cebolleta (cebollu o cebolla d'acampezo), y los ingredientes son carne picao (xeneralmente gochu o pollu, dacuando carne de vaca o inclusive camarón) amestada según la discreción del veceru.
L'arroz tostáu tamién se ve n'otros restoranes asiáticos estauxunidenses, inclusive nes cocines onde nun hai tradición nativa del platu.
Arroz frito americanu: ye la versión tailandesa/malaya del platu con ingredientes americanos (como guarniciones) tales como'l pollu fritu, xamón, salchiches, pases, mueyu de tomate y croûton.
Arroz tostáu de Fujian: ye un platu cantonés (en realidá nun ye de Fujian) del arroz frito sirvíu xeneralmente “húmedu”, col mueyu enriba.
Arroz tostáu al estilu de Singapur: tratar d'un arroz frito (que nun ye de Singapur). Ye en realidá un platu cantonés d'arroz tostáu con polvu de curry mariellu. Resulta irónicu que l'arroz frito que se sirve en Singapur denominar gamut de Yangchow al estilu de Fukkien, nun faciéndose mención al apellativu de "estilu de Singapur".
Arroz tostáu de Yangchow (o Yangzhou) (o más comúnmente arroz ofrito especial): ye un platu d'arroz frito (ensin rellación dalguna con Yangzhou) que consiste en porciones abondoses de camarón xunto con cachos de gochu rustíu en barbacoa.
Arroz frito Yuanyang: consiste nun platu d'arroz rematáu con dos diversos tipos de mueyu, típicamente un mueyu blancu salada nuna metá, y un mueyu de tomate colorada na otra. Otra versión más ellaborada utiliza'l mueyu de decoración pa faer el símbolu del taichi.
Arroz frito tailandés: el sabor d'esta versión ye radicalmente distinta del arroz frito común, y provién de dellos condimentos non atopaos n'arroz frito chinu, pos emplega amás arroz xazmín.
Nasi Goreng': ye una versión malaya del arroz frito. La diferencia principal comparada col arroz tostáu ye que ta cocinada col mueyu de soya duce (kecap manis). Ye acompañada de cutiu por ingredientes adicionales, tales como güevu fritu, pollu, satay tostaos o keropok.
Arroz chaufa: versión peruana debida a la influyencia de la gran cantidá d'inmigrantes chinos, d'onde la chifa, del que ye unu de los platos más representativos. Conocer de la publicación de la receta d'esti platu na revista Oriental» yá nel añu 1935.[1] L'orixe del nome provién del (chinu simplificáu: 炒饭, chinu tradicional: 炒飯, pinyin: chǎofàn) que significa «arroz frito».[1][2] La persona especializada na ellaboración del arroz chaufa recibe'l nome de «chaufero».[1] Hai distintes variedaes del arroz chaufa, dependiendo de les carnes que se-y añader o del acompañamientu: chaufa de pollu, de carne de res, combináu d'arroz chaufa con tallarín saltáu, de chancho (gochu), aeropuertu, selvaxe, de coríu, de charqui, de cecina selvática, de langostinos, de mariscos, con pexe,[3] de caimán, llagartu,[4] chaufa especial, chaufa taypa. N'otros casos, afíxose la receta a los productos locales camudando l'arroz por otros granos como'l chaufa de quinua o'l de trigu.[5] El platu acompañar con sillao y/o una crema sobre la base de ají.[1]
Galería
Yángzhōo chǎofàn, l'arroz frito chinu más popular.
Jyun joeng caau faan, arroz frito "coríos mandarinos" estilu Hong Kong.
Arroz chaufa de carne de res. Huari, Ancash, Perú.
Arroz chaufa selvaxe, estilu de la selva, con carne de venado, cecina y chorizu. Lima, Perú.
Ver tamién
Gastronomía de China
Chifa
Fideos instantáneos
Mandu
Vasu de fideos
Referencies
↑ 1,01,11,21,3Rodríguez Pastor, Humberto (2008). «Gastronomía chinu-cantonesa y el chifa peruanu». Gaceta Cultural de Perú (32). «Chifas hai de toes carauterístiques, dende los bien luxosos hasta los qu'ufierten al públicu'l consumu "al pasu", o los vendedores qu'ufierten chifita peles cais limeñes, en puestecillos bien modestos pero a los que nun-yos falta'l so curiosu anunciu de CHIFA y hai hasta quien lo vienden en triciclos».
↑Zapata Acha, Sergio (payares de 2006). Diccionariu de gastronomía peruana tradicional, 1, Lima, Perú: Universidá San Martín de Porres. ISBN 9972-54-155-X.
↑Axencia Andina de Noticies (7 de payares). «Con feria gastronómica promueven consumu de pexe en Cajamarca». Consultáu'l 11 de febreru de 2009. «Un xuráu calificador, conformáu por representantes de la comuña de Cajamarca y la direición de la Producción, otorgó'l primer llugar a les Fíes de la Caridá San Vicente de Paul, que prepararon el platu pescáu rellenu acompañáu con papa, camote y ensalada.
El segundu llugar foi pa María Mosquera de Cabanillas, de l'Asociación Muyeres Entamadores de la zona periurbana de la ciudá, col platu sudáu al vapor acompañáu con cancha y camote; y en tercer llugar allugóse Mariana Armes Salazar, del barriu L'Estancu, col platu arroz chaufa con pexe.»
↑Miranda, Luis (2008). «Probando l'Amazonia». Gaceta Cultural de Perú (32).
↑Axencia Andina de Noticies (23 d'avientu). «Beneficiaries ancashinas de Xuntos ganen concurso ¡San Marcos con muncho Gustu!» (castellanu). Consultáu'l 11 de febreru de 2009. «Madres beneficiaries del Programa Xuntos de les comunidaes de San Marcos y Quishu, nel departamentu de Áncash, ocuparon el primer y segundu llugar del I Festival de Turismu y Gastronomía ¡San Marcos con muncho Gustu!
La comunidá de San Marcos presentó un deliciosu platu de trigu a los trés carnes, chaufa de trigu y choclo coláu, en cuantes que Quishu apostó polos postres y allantó al xuráu con budín de quinua y la mermelada de cushuro.»
.jpg)
.JPG)
