| Godine:
◄◄ | ◄ | 881. | 882. | 883. | 884. | 885. | 886. | 887. | 888. | 889. | ► | ►► |
| Decenije:
◄ | 850-e | 860-e | 870-e | 880-e | 890-e | 900-e | 910-e | ► |
| Vijekovi: |
Godina 885. (DCCCLXXXV) bila je redovna godina koja počinje u petak u julijanskom kalendaru. Oznaka 885. za ovu godinu se koristi od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini u Evropi postala glavnom metodom označavanja godina.
Događaji
[uredi | uredi izvor]Evropa
[uredi | uredi izvor]- Ljeto – Car Karlo Debeli saziva sastanak zvaničnika u Lobitu (moderna Nizozemska) i optužuje Hugha, vanbračnog sina bivšeg kralja Lotara II, i njegovog vazala Godfrida (Kralja mora), da kuje zavjeru protiv njega. Hugh je oslijepljen i prognan u opatiju Saint Gall (moderna Švicarska). Godfrida je ubila grupa frizijskih i saksonskih plemića, na naklonost Henrika od Frankonije. Lokalni grof Gerolf, nakon ubistva, preuzima zapadnofrizijsku obalu od Danske.
- Ljeto – Karlo Debeli imenuje svog vanbračnog sina Bernarda nasljednikom, zanemarujući pretenzije na prijesto njegovog nećaka, Arnulfa od Koruške (vanbračnog sina Karlomana Bavarskog) i Karla Jednostavnog (petogodišnjeg sina kralja Luja Mucavog). Franački biskupi protestiraju, pa Karlo poziva papu Hadrijana III na skupštinu u Vormsu, da riješi problem. Hadrijan ostavlja Rim u rukama biskupa Jovana od Pavije. On odlazi u Njemačku, ali umire na putu — odmah nakon što je prešao rijeku Po.[1].
- 25. novembar – Opsada Pariza: Vikinške snage, pod nordijskim vođama Sigfredom i Sinrikom, plove Senom do istočne Francuske, s flotom od 300 dugih brodova (10.000 ljudi). Pojavljuju se pred Parizom i nude da poštede grad ako im se dozvoli slobodan prolaz i plati danak. Njihov je zahtjev odbijen.
- 27. novembar – Vikinzi započinju opsadu Pariza, napadom na sjeveroistočnu kulu balistama, mangonelima i katapultima. Sve napade Vikinga odbija Odo, grof od Pariza, koji brani grad sa malim garnizonom (oko 200 ljudi). Sigfred odlučuje da se povuče i gradi kamp na desnoj strani obale rijeke. U međuvremenu, on minira grad i traži namirnice po selu.
Britanija
[uredi | uredi izvor]- Kralj Alfred Veliki poziva Asera, rođaka biskupa Nobisa od St. Davida, na engleski dvor. On pristaje da šest mjeseci godišnje provede u kraljevoj službi. Asser pomaže u pregovorima o priznanju Alfreda kao gospodara velških kraljeva.
- Danski Vikinzi ukrcavaju se u Kentu i opsjedaju Rochester. Zbog poboljšane odbrane gradova, grad je izdržao dovoljno dugo da Alfred Veliki organizira vojnu pomoć. On prisiljava Vikinge da pobjegnu nazad preko Kanala, na kontinent.
- Kraljevi Hyfaidd od Dyfeda, Elisedd od Brycheinioga i Hywel od Glywysinga, pod pritiskom od strane vojske kralja Anarawda, traže zaštitu Alfreda Velikog i stavljaju se pod njegovu vlast. Anarawd traži savez sa kraljem Guthredom od Jorka.
- Bitka kod Tawahina: Muslimanske snage (4.000 ljudi) Abasidskog halifata, pod Al-Mu'tadidom, poražene su kod Ramlaha (moderni Izrael) od Khumarawayha, vladara dinastije Tulunida. Time se završava pokušaj Abasida da povrate Siriju od Tulunida. Veliki dio abasidske vojske je zarobljen i prebačen u Egipat. Khumarawayh ima za cilj pomirenje sa halifskom vladom i dozvoljava vojnicima koji se žele vratiti u današnji Irak da odu bez otkupnine, dok ostalima nudi priliku da se nasele u Egiptu [2][3].
885. u temama
[uredi | uredi izvor]Religija
[uredi | uredi izvor]- Juli – Papa Hadrijan III umire u blizini Modene (Lombardija), dok je bio na putu na Imperijalnu dijetu, koju je sazvao Karlo Debeli u Vormsu. Naslijedio ga je Stjepan V, kao 110. papa Katoličke crkve.
- 6. februar – Daigo, car Japana († 930.)
- 2. decembar – Zhuang Zong, car Kasnog Tanga (um. 926.)
- Eberhard III, vojvoda od Frankonije (um. 939.)
- Erik I (krvava sjekira), norveški vikinški vladar (um. 954.)
- Fujiwara no Onshi, carica Japana (um. 954.)
- Ibn Mukla, muslimanski službenik i vezir (ili 886.)
- Li Congke, car Kasnog Tanga (um. 937.)
- Rekared, galicijski sveštenik (um. 923.)
- Zhao Ying, kineski kancelar (um. 951.)
- 25. juli – Ragenold, markgrof Neustrije
- Hadrijan III, papa Katoličke crkve
- Godfrid (Kralj mora), vojvoda od Frizije
- Liutgard od Saske, franačka kraljica
- Metodije, bizantijski misionar i biskup (r. 815.)
- Mihira Bhoja, kralj dinastije Gurjara-Pratihara (r. 836.)
- Muiredach mac Brain, kralj Leinstera (Irska)
- Sulejman ibn Vehb, muslimanski službenik i vezir
Izvori
[uredi | uredi izvor]- ^ Reuter, Timothy (1991). Germany in the Early Middle Ages, c. 800–1056. London: Longman. str. 116–117. AF(M), 885 (str. 98–99 i nn6–7) i AF(B), 885 (str. 111 i n2).
- ^ Haarmann, U. (1986). "K̲h̲umārawayh". In Bosworth, C. E.; van Donzel, E.; Lewis, B. & Pellat, Ch. (eds.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume V: Khe–Mahi. Leiden: E. J. Brill. p. 49. ISBN 978-90-04-07819-2.
- ^ obernheim, Moritz (1987). "Khumārawaih". In Houtsma, Martijn Theodoor (ed.). E.J. Brill's First Encyclopaedia of Islam, 1913–1936, Volume IV: 'Itk–Kwaṭṭa. Leiden: BRILL. p. 973. ISBN 978-90-04-08265-6.
