Un altofalante é un transdutor que converte a enerxía eléctrica en enerxía acústica, realizando o proceso contrario ao micrófono, é dicir, a restitución da enerxía eléctrica en acústica despois dunha etapa de potencia da amplificación de baixa frecuencia.

Esta conversión pódese dividir nunha primeira transformación da enerxía eléctrica en mecánica, e nunha segunda transformación desta enerxía mecánica en enerxía acústica, por medio dun dispositivo que actúa sobre o movemento vibratorio do aire ambiente.

Tipos de altofalantes

Dinámico ou de bobina móbil

É o tipo de altofalante máis utilizado. Úsase tanto nun pequeno receptor de radio, coma en sistemas de megafonía ou en monitores de estudo de alta calidade.

O conxunto formado por imán, bobina e cono coñécese como motor do altofalante. O cono ou diafragma sostense en suspensión cunha tea fina e envolvente ou cun anaco de goma ao redor do chasis. O chasis ou carcasa adóitase construír en aceiro fundido para poder soster sen deformacións a estrutura ríxida que soporta pesados imáns.

Funcionamento

O altofalante electromagnético de bobina móbil é unha aplicación das leis físicas dos campos magnéticos, das accións que producen estes ao ser atravesado un condutor por unha corrente eléctrica. Abrangue os seguinte elementos:

• un imán ou electroimán que produce o campo magnético;
• unha bobina móbil; polo xeral constituída por un solenoide condutor, envolvendo unha alma de cartón tratado moi fino, de pouco peso. O condutor máis empregado é de cobre e de sección circular.
• unha membrana, ou diafragma; comunícase co aire, desempeñando unha parte importante. A construción do diafragma afecta a propiedades acústicas do altofalante, como a intensidade sonora, o raio de frecuencias reproducibles e o volume sonoro máximo.
• dispositivos de centraxe e suspensión que aseguran o correcto movemento da bobina móbil; de xeito paralelo ao eixo do núcleo, así pois, existen elementos encargados do guiado para que a bobina non entre en contacto coas expansións polares.
  • dispositivo de centraxe da bobina móbil, chamado tamén spider, ten como finalidade impedir que a bobina móbil entre en contacto coas paredes do entreferro, aínda que sen impedir en ningún momento os movementos útiles. O spider oporase a calquera movemento lateral da bovina móbil.
  • dispositivo de centraxe e suspensión da membrana, a base do cono que forma o diafragma suxeitase ao chasis do altofalante por medio dun enganche dobre, chamado "suspensión dianteira" ou "suspensión externa". A suspensión externa terá un máximo de flexibilidade para obstaculizar o menos posible os desprazamentos da membrana.
• un chasis ou montaxe do conxunto en pantalla acústica (ou caixa acústica).

Electrostático

Comézase a utilizar nos anos 50 e é difícil de construír, e polo tanto caro. Non produce os niveis sonoros dos dinámicos, pero a súa calidade non é igualada polos outros tipos de altofalantes.

O motor do altofalante electrostático consiste nun diafragma grande e chan de moi pouco peso colocado entre dúas placas ríxidas. Mediante polarización aplícaselle ao diafragma unha alta corrente, que fai que se cargue o condensador formado por ambas placas e o diafragma. Como resultado o diafragma móvese entre as placas producindo o son. Dado que este desprazamento é moi reducido, requírese un diafragma de gran superficie se se queren reproducir as baixas frecuencias.

De cinta

O principio de funcionamento é practicamente idéntico ao do micrófono de cinta, pero invertendo o proceso. O seu núcleo é unha fita corrugada.

Adóitase empregar especialmente para altas frecuencias.

Piezoeléctrico

Cun material piezoeléctrico, que ao recibir unha diferenza de tensión experimenta deformacións. Dado que os desprazamentos que sofre son microscópicos, auméntase o seu rendemento medio de trompetas ou difusores acústicos, sendo empregado para altas frecuencias.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Altofalante