Ignacio Vilar

Biografía
Nacemento	1951 (72/73 anos) Petín, España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	director de cinema , guionista , produtor
Lingua	Lingua galega e lingua castelá

Xosé Ignacio Vilar Díaz, coñecido como Ignacio Vilar, nado en Petín en 1951, é un director galego de cinema.^[1]

Produtor, director, guionista, aos dezaoito anos trasladouse a Barcelona, onde estudou cine, montaxe, dirección de actores, rodaxe de documentais e curtas. Alí comezou un proxecto de difusión de cinema polos barrios de Barcelona, e tamén polas vilas de Cataluña. Tamén foi profesor de cine a primeiros dos 80, na obra social da Caixa de Pensións de Cataluña.^[2]

En 1989 gañou o Carlos Velo polo guión "Ollo Birollo", volveu a Galicia e montou a produtora Vía Láctea Filmes, coa que dirixe curtas en 35mm, documentais e series documentais para televisión.

• Ilegal (2002)
• Un bosque de música (2003)
• Pradolongo (2008)
• Vilamor (2012)
• A esmorga (2014)
• Sicixia (2016)^[3]
• María Solinha (2020)^[4]

• Edipo e Techné (1997)
• O cambio (1997)
• Disonancias (2000)

• Polisóns (1999)
• A aldea: o antigo e o novo (2000)
• Pintores da vangarda histórica Galega (2000). TV-
• Sempre Xonxa en Petín (2005)

• Aura 1964 (2021). Vigo: Galaxia. 180 páxs. ISBN 978-84-9151-718-4.^[5]

• 1989: Premio Carlos Velo para guións de longametraxe, convocado pola Consellería de Cultura da Xunta de Galicia.
• 2001: Polisóns recibiu o Premio “Lobo de Cinema” ó mellor documental
• 2015: Finalista Premios Goya en Mellor guión adaptado (compartido) por A esmorga.
• 2015: Mellor director no Toulouse Cinespaña por A esmorga.
• 2016: Finalista no Premio Días de cine en Mellor filme español por A Esmorga.
• 2016: Festival internacional de Xixón, finalista ao mellor filme por Sicixia.
• 2016: Finalista Violette d´Or por Sicixia.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Ignacio Vilar

• Vía Láctea Filmes