Buffon | |||
---|---|---|---|
Información persoal | |||
Nome | Lorenzo Buffon | ||
Nacemento | 19 de decembro de 1929 | ||
Lugar de nacemento | Majano | ||
Altura | 1.81 metros | ||
Posición | gardameta | ||
Carreira sénior | |||
Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
1948–1949 | Portogruaro | 34 | (0) |
1949–1959 | Milan | 277 | (0) |
1959–1960 | Genoa | 20 | (0) |
1960–1963 | Inter de Milán | 79 | (0) |
1963–1964 | Fiorentina | 1 | (0) |
1964–1965 | Ivrea | 11 | (0) |
Total | 422 | (0) | |
Selección nacional | |||
1958–1962 | Italia | 15 | (0) |
Na rede | |||
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Lorenzo Buffon, nado en Majano, Udine, o 19 de decembro de 1929, é un exfutbolista italiano que xogaba como porteiro. Disputou 277 partidos co AC Milan, e máis tarde xogou tamén no seu máximo rival, o Inter de Milán, así como noutros clubs italianos, gañando cinco títulos da Serie A. Foi 15 veces internacional coa selección italiana, á que capitaneou no Mundial de 1962 en Chile.
Está amplamente considerado como un dos mellores porteiros da súa xeración e un dos mellores porteiros italianos da historia.[1] Foi elixido xunto ao porteiro soviético Lev Iashin, para representar ao equipo das estrelas da FIFA durante a década de 1960.[2]
Disputou un total de 365 partidos en 15 tempadas na Serie A, repartidas entre o AC Milan (1949–59), o Genoa (1959–60), o Inter de Milán (1960–63) e a Fiorentina. (1963–64). Comezou a súa carreira no Portogruaro en 1948 antes de fichar polo Milan na tempada seguinte. Co Milán, debutou na Serie A o 15 de xaneiro de 1950, mantendo a portería a cero na vitoria por 1-0 ante a Sampdoria. Xogou 277 partidos co club, e participou na conquista de catro títulos da Serie A e dúas Copas Latinas, a pesar de ter como competencia na portería a Narciso Soldan. Co Milan, alcanzou tamén a final da Copa de Europa de 1957/58 e as semifinais da 1955/56.[1] Con 300 partidos co Milan, é un dos únicos catro porteiros da historia do club que alcanzou este fito, só por detrás de Christian Abbiati (380), Sebastiano Rossi (330) e Dida (302).[3]
Posteriormente xogou unha tempada no Genoa, antes de fichar en 1960 polo rival histórico do Milan, o Inter de Milán, en ambas ocasións como substituto do que foi considerado como o seu máximo rival ao longo da súa carreira: Giorgio Ghezzi.[4] Xogou tres tempadas no Inter de Helenio Herrera, gañando o seu quinto título da Serie A na tempada 1962/63.
A continuación xogou na Fiorentina e no Ivrea antes de retirarse en 1965.[1][5] Trala súa retirada do fútbol profesional, traballou como buscador de talentos para o Milan.[2]
Foi 15 veces internacional coa selección italiana entre 1958 e 1962. Debutou o 9 de setembro de 1958 nun amigable contra Francia que rematou 2-2.[6] Capitaneou a azzurra no Mundial de 1962 en Chile, quedando eliminado na primeira fase.[1][7]
É parente do tamén porteiro Gianluigi Buffon, pois é curmán do seu avó.[2] Casou coa actriz e celebridade televisiva Edy Campagnoli, que anteriormente mantivera unha relación co seu rival Giorgio Ghezzi.[2][8]
AC Milan
Inter de Milán