| ||||
Mehmed 5.
محمد خامس | ||||
Ríkisár | 27. apríl 1909 – 3. júlí 1918 | |||
Skírnarnafn | Beşinci Mehmet Reşat | |||
Fæddur | 2. nóvember 1844 | |||
Topkapı-höll, Istanbúl | ||||
Dáinn | 3. júlí 1918 (73 ára) | |||
Yıldız-höll, Istanbúl | ||||
Gröf | Grafhýsi Reşad soldáns, Eyüp, Istanbúl | |||
Undirskrift | ||||
Konungsfjölskyldan | ||||
Faðir | Abdúl Mejid 1. | |||
Móðir | Gülcemal Kadın | |||
Börn | Şehzade Mehmed Ziyaeddin, Şehzade Mahmud Necmeddin, Şehzade Ömer Hilmi, Refia Sultan |
Mehmed 5. Reşâd (محمد خامس Meḥmed-i ẖâmis á Ottómantyrknesku) (2. nóvember 1844 – 3. júlí 1918) var 35. og næstsíðasti soldán Tyrkjaveldis. Hann var sonur Abdúl Mejid 1. soldáns.[1] Á eftir honum gerðist hálfbróðir hans, Mehmed 6., Tyrkjasoldán. Á níu árum hans á valdastól glataði Tyrkjaveldi öllum landsvæðum sínum í Norður-Afríku og Tylftareyjum (þ. á m. Ródos) í stríði Tyrkja við Ítali og svo næstum öllu landsvæði veldisins í Evrópu vestan við Konstantínópel í fyrra Balkanstríðinu og fyrri heimsstyrjöldinni, sem átti eftir að leiða til hruns Tyrkjaveldisins fáeinum árum eftir að Mehmed lést.[2]
Mehmed fæddist í Topkapıhöll í Konstantínópel.[3] Líkt og aðrir hugsanlegir ríkiserfingjar var hann alinn upp í kvennabúri hallarinnar fyrstu þrjátíu ár ævi sinnar. Í níu af þessum árum var hann alveg einangraður. Á þessum tíma fræddi hann sig um gamla persneska ljóðlist og varð sjálfur virt ljóðskáld. Á níunda afmælisdegi sínum var hann umskorinn við athöfn í sérstöku umskurðarherbergi í Topkapıhöll.
Mehmed varð soldán þann 27. apríl árið 1909 en aðeins sem táknrænn leiðtogi án verulegra valda vegna breytinga sem komið hafði verið á eftir Ungtyrkjabyltingina árið 1908 og valdarán „pasjanna þriggja“ árið 1913.
Í valdatíð Mehmeds glataði Tyrkjaveldi öllum landsvæðum sem það átti eftir í Norður-Afríku (Tripolitaniu, Kýrenæku og Fezzan) til ítalska konungdæmisins í stríði við Ítali og nærri öllum evrópskum landsvæðum sínum (fyrir utan landskika vestan við Konstantínópel) í fyrra Balkanstríðinu.
Það mikilvægasta sem Mehmed gerði í stjórnmálum var að lýsa yfir jihadi gegn Bandamönnum þann 14. nóvember 1914 eftir að stjórn Tyrkjaveldis ákvað að ganga inn í fyrri heimsstyrjöldina í bandalagi við Miðveldin.[4] Þó var sagt að Mehmed væri sjálfur ekki hrifinn af vinahótum Enver Pasja hermálaráðherra við Þjóðverja.[5]
Þetta var í síðasta sinn sem viðurkenndur kalífi lýsti yfir jihadi, en kalífadæmi Tyrkjaveldis entist til ársins 1924. Yfirlýsing Mehmed hafði engin sýnileg áhrif á stríðið þótt fjölmargir múslimar byggju á þeim svæðum þar sem barist var. Múslimar tóku lítt alvarlega þá hugmynd að þátttaka í stríði kristinna þjóða gæti talist heilagt stríð. Arabar gengu jafnvel til liðs við Breta í stríðinu gegn Tyrkjum í uppreisn árið 1916.
Mehmed 5. var gestgjafi bandamanns síns, Vilhjálms 2. Þýskalandskeisara, í Konstantínópel þann 15. október árið 1917. Hann var gerður marskálkur Prússlands þann 27. janúar 1916 og þýska keisaradæmisins þann 1. febrúar 1916.
Mehmed 5. lést í Yıldız-höll þann 3. júlí 1918, þá 73 ára að aldri, aðeins fjórum mánuðum áður en heimsstyrjöldinni lauk.[6] Hann lifði því ekki nógu lengi til að sjá hrun Tyrkjaveldisins. Hann varði meirihluta lífs síns í Dolmabahçe-höll og Yıldız-höll í Istanbúl. Hann er grafinn í Eyüp-hverfi borgarinnar.
Fyrirrennari: Abdúl Hamid 2. |
|
Eftirmaður: Mehmed 6. |