Pupuh (basa Sunda: Pepeuh) ya iku bentuk puisi tradhisional Jawa kang cacah wanda lan rimané tartamtu ing saben lariké. Ana 17 jinis pupuh, lan saben pupuhé duwèni sipat mirunggan lan kanggo tema carita kang béda-béda.
Jinising Pupuh
- Asmarandana, kanthi téma tresna asih pawongan marang sisihane, kanca, utawa kulawarga.
- Balakbak, kanthi téma lawak, banyolan padinan.
- Dhandhanggula, kanthi téma ketentreman.
- Durma, kanthi téma muntab, anggak, greget.
- Gambuh, kanthi téma sedhih, susah, kelaran.
- Girisa, kanthi téma khayalan pawongan.
- Jurudemung, kanthi téma bingung, masalah panguripan.
- Kinanthi, kanthi téma ngentèniné pawongan.
- Megatruh, kanthi téma gela.
- Maskumambang, kanthi téma sedhih, prihatin.
- Mijil, kanthi téma kasedhihan kang nuwuhaké pangarep-arep.
- Pangkur, kanthi téma pangrasa sadurungé ngayahi jejibahan abot.
- Pocung, kanthi téma muntab karo awake dhéwé.
- Sinom, kanthi téma bungah.
- Wirangrong, kanthi téma rasa wirang ngenani tumindake dhéwé.
Saliyané iku, ana uga pupuh sing ana ing budhaya liya, kaya ta pupuh-pupuh Sundha iki:
- Lambang, kanthi téma banyolan kanthi aspèk renungan.
- Ladrang, kanthi téma pasemon.
Lumrahé pupuh ditembangaké lan diiringi Kecapi lan Suling sarta piranti musik liyané.