Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Norbiks. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
Toponymie of plaatsjnaamkunde is 'ne tak van de taalkunde die plaatsjname (toponieme) probeert óp te sjpore en te verklaore. De toponymie hèlt zich behalve mèt d'r herkomst va plaatsjname ooch bezig mèt de verbreiding daorvan. De toponymie is 'n wetensjap die mèt name ten deenste sjtèèt van de archeologie en de historische geografie.
Belzje taalkundige wie d'r Fraanstalige Armand Boileau of Vlamsjtalige Maurits Gysseling tuënde in de jaore saestèg van d'r 20ste ieëw, wie dao de taalgrens vasgelach waoërt, aan dat toponieme respectievelek Germaanse of Romaanse wòrtels howwe. Ze veroorzaakte mèt hun bevindinge väöral väöl óphef in hön ège landsdeel en krege dientengevolge väöl publiciteet in gaans Belsj.[1][2]
Toponymie bestudeert plaatsjname óp 'n wetensjappeleke manier d.w.z. me gèèt daobie oet van de odste versie van d'r plaatsjnaam ömdat dae 't mèts 'dörzichtig' is. Dör 't besjtudere en verklaore va plaatsjname kriet me inzicht in:
Nederland en Belsj kaante 'n rieke traditie op 't gebied van de toponymie, mae oet de wetensjappeleke institute zeunt de toponymici in Nederland nu bekaans verdwene. In 't verlede waore ze o.m. wèrkzaam bie 't Meertens Instituut, dat model sjtóng vör Het Bureau van J.J. Voskuil.
De toponymie besjlèèt 'n aantal subcategorieë:
Väöral in hydronieme.
De toponieme die v'r överhaowe nao de Romeinse periode gaeve e beeld van de maatsjappeleke organisatie. De mètste plaatsjname zeunt elemaente oet legioen en bezèttinge.
1993 Inventarisatie Norbikse plaatsj- en vaeldname dör Bep Mergelsberg in 'n oetgave van Heem & Groen.