Otto III. (* Juni oder Juli 980 in‘ Riekswald dicht bi Kessel (Ketil) bi Kleve; † 23. oder 24. Januar 1002 in Castel Paterno bi Faleria, Italien) ut dat Huus vun de Ottonen weer af Wiehnachten 983 röömsch-düütsch König un af 21. Mai 996 Kaiser.
He wurr all as Dreejohriger to’n düütschen König wählt. Wiels sien Unmündigkeit wurr dat Riek vun de Kaiserinnen Theophanu un Adelheid von Burgund verwalt. In sien Regeerenstiet hett sück de Swoorpunkt vun de Herrschap nah Italien. Sien Regentschap is vun ganz individuell Entscheedungen präägt. So hett Otto gegen den rebellischen röömschen Stadtadel mit sien Vertrooten Bruno von Kärnten as Paapst Gregor V. un Gerbert von Aurillac as Paapst Silvester II. eegen Kandidaten insett. In Polen wurr en vun dat Riek unafhängig Karkenorganisatschoon inricht. 1001 muss Otto nah en Upstand ut Rom flüchten. En Rückeroberung weer Otto nich mehr mögelk, wiel he to fröh storven is. Sien Liek wurr in de Akener Marienkark, den hüüdigen Dom, bisett.
He gull lang Tiet as „undüütsch“ Kaiser. Utgahn vun de Forschungen vun Percy Ernst Schramm, de vör allen de Italienpolitik vun Otto III. in da langfristig Konzept vun de Renovatio imperii Romanorum (Erneern vun dat röömsch Riek) inordnen dee, diskuteer de neere Forschung, of sien Herrschap wietreckend politische Konzeptschonen toschreeven wurrn können.
