W latach 1963–1981 był członkiem kolegium tygodnika „Kultura”[3], a od 1982 pracował w „Polityce”[3]. Wchodził również w skład redakcji „Przeglądu Historycznego” (od 1975).
Był profesorem w Instytucie Historycznym UW (do 2000), a następnie Instytutu Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Pełnił funkcję Dziekana Wydziału Historycznego UW w latach 1988–1999.
↑List Andrzeja Garlickiego opublikowany w „Polityce” odnoszący się do artykułu[10] tygodnika „Wprost”: 19 listopada 1953 roku podpisałem zobowiązanie do dobrowolnej współpracy z organami bezpieczeństwa. Otrzymałem pseudonim „Pedagog”. Byłem 19-letnim studentem, przekonanym stalinistą[11][12].
↑Tadeusz Rutkowski, Na styku nauki i polityki. Uniwersytet Warszawski w PRL 1944–1989, [w:] Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego po 1945, red. Piotr M. Majewski, Warszawa 2016, s. 438.
↑Tadeusz Rutkowski, Na styku nauki i polityki. Uniwersytet Warszawski w PRL 1944–1989, [w:] Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego po 1945, red. Piotr M. Majewski, Warszawa 2016, s. 441.
↑Kryptonim „Pegaz”. Służba Bezpieczeństwa wobec Towarzystwa Kursów Naukowych 1978–1980, wybór, wstęp i oprac. Łukasz Kamiński, Grzegorz Waligóra, Warszawa 2008, s. 195.
↑ abAndrzejA.GarlickiAndrzejA., Zawsze mogło być inaczej [online], Gazeta Wyborcza, 3 czerwca 2005 [dostęp 2018-09-11].
↑JarosławJ.JakimczykJarosławJ., Profesor z SB [online], Wprost, 6 marca 2005 [dostęp 2018-09-11].
↑AndrzejA.GarlickiAndrzejA., List prof. Andrzeja Garlickiego [online], Polityka 9 (2493)/2005, 5 marca 2005, s. 92 [dostęp 2018-09-11].