Choormuusig isch Wokaalmuusig, wo vom ene Choor gsunge wird. Choormuusig cha äistimmig oder meerstimmig si, äntwääder mit instrumentaler Begläitig oder a cappella, d. h. ooni äigeständigi Begläitig.

Chöör im hütige Sinn si groossi Gsanggrubbe, wo vilmol mit Laie bsetzt si. In deere Form git s sä erst sit em 19. Joorhundert. D Muusigwüsseschaft wäiss hüte, ass die mäisti Wokalmuusig, wo vor em Spootbarock entstande isch, solistisch ufgfüert worde isch, wil si aber spööter vo Chöör gsunge worde isch, hüte vilmol as „Choormuusig“ gältet.

Literatur

• Heribert Allen, Hans Gebhard: Chorsinfonik Werkkunde. Schriftenreihe des Verbandes Deutscher Konzertchöre, Bd. 3. 3. Auflage, Weimar 2007, ISBN 978-3-929698-03-9.
• Hans Gebhard (Hrsg.): Harenberg Chormusikführer. Harenberg, Dortmund 1999, ISBN 3-611-00817-6.
• Silke Leopold, Ullrich Scheideler: Oratorienführer. Metzler, Stuttgart 2000, ISBN 3-476-00977-7.
• Werner Oehlmann, Alexander Wagner: Reclams Chormusik- und Oratorienführer. 8. Auflage. Reclam, Stuttgart 2003, ISBN 3-15-010550-1.
• Kurt Pahlen: Oratorien der Welt. Heyne, München 1987, ISBN 3-453-00923-1.
• Erich Valentin: Handbuch der Chormusik. 3 Bände. Gustav Bosse, Regensburg 1953-1968.

Weblinks

• MUSICA – seer umfangriichi Choornootedatebank
• www.cpdl.org – Website vo dr Choral Public Domain Library mit mee as 3'500 Choorpartiture zum gratis aabelaade
• Website vom dütsche Choorzentrum z Limburg (Lahn) – mit 275'000 verschidnige Choorwärk isch s die grössti Presenzbibliothek uf dr ganze Wält.

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Chormusik“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.