Prakrit (Sanskrit: प्राकृत prākṛta n.) isch d Bizaichnig vo de mittelindische Tielekt, wo au s Pali dezue ghört.

Verwandtschaft

S Prakrit isch im Gegesatz zum Sanskrit, wo e künstlichi Literatursprooch isch, di gsprochni Sprooch vom Alltaag. Es zaichnet sich gegenöber vom Sanskrit dör e Veraifachig vo de Silbestruktur und Grammatik und dör e grössere Aatail a nödindoeuropäische Wörter uus. S Prakrit isch abem 3.Jh.v. Chr. schriftlich öberliferet, aber vill älter. Im 11.Jh.n. Chr. isches vom Noiindische abglöst wore.

Tielekt

S Prakrit zerfallt i meriri Tielekt, wobii aber nöd all Variante erfassbar sind. Die Tielekt sind tailwiis lokali Variante, wo aber i gwüssne Volksschichte e wiiti Verbraitig öber s Uursprungspiet gfunde hend.

• s Pali (Pāḷi) isch d Sprooch vom Buddhismus und werd hüt no bruucht. As Literatursprooch isch es i villne buddhistische Länder verbraitet und werd i de jewilige lokale Schrift gschribe.
• d Sprooch vo de Inschrifte vom König Ashoka bildet en aigni Prakritvariante.
• s Maharashtri (Mahārāṣṭrī) isch de lokali Tielekt vom indische Land Maharashtra. As e Sprooch vo de Lyrik und Epik het s e hööchs gsellschaftlichs Prestisch gnosse.
• s Shauraseni (Śaurasenī) isch nocheme agseene altindische Stamm a de Yamuna binennt. Die Sprooch hend im Theater d Fraue und Chind gredt, wääred d Mane Sanskrit bruucht hend.
• s Magadhi (Māgadhī) isch de lokali Tielekt vo de indische Landschaft Magadha. Im Theater redet Persone, wo nidrigi Chaste darstelet, s Magadhi.
• s Ardhamagadhi (Ardhamāgadhī »Halbmagadhi«) oder Jainaprakrit isch e wichtigi Sprooch im Jinismus.
• s Paishachi (Paiśācī) isch e nordwestliche Tielekt, wo im Theater di niderste Persone gschwätzt hend.
• d Apabhramsha-Tielekt (»Zerfallstielekt«) sind spootmittelindischi Tielekt, wo scho nööch bim Noiindische stönd.