En química, un grupo vinilo[1] ou grupo etenilo[2] (abreviado como Vi [3]) é un grupo funcional coa fórmula H - C =CH2. É a molécula de etileno ( IUPAC eteno) cun átomo de hidróxeno menos (H 2 C=CH 2). O nome tamén se usa para calquera composto que conteña ese grupo, é dicir, R−CH=CH 2 onde R é calquera outro grupo de átomos.
Un exemplo industrialmente importante é o cloruro de vinilo, precursor do PVC,[4] un plástico coñecido comunmente como vinilo.
O vinilo é un dos grupos funcionais alquenilo. Nun esqueleto de carbono, os carbonos ou posicións hibridados con sp2 denomínanse a miúdo vinílicos. Os alilos, acrilatos e estirénicos conteñen grupos vinilos (un reticulante estirénico con dous grupos de vinilo chámase divinil benceno).
Os grupos vinilos poden polimerizar coa axuda dun iniciador radical ou un catalizador, formando polímeros de vinilo. Os polímeros de vinilo non conteñen grupos de vinilo. En cambio, están saturados. A seguinte táboa dá algúns exemplos de polímeros de vinilo.
Exemplo de monómeros | Exemplo de polímero resultante |
---|---|
Cloruro de vinilo | Cloruro de polivinilo (PVC) |
Fluoruro de vinilo | Fluoruro de polivinilo (PVF) |
Acetato de vinilo | Acetato de polivinilo (PVAc) |
Os derivados do vinilo son os alquenos. Se se activa por un grupo adxacente, o aumento da polarización do enlace dá lugar a unha reactividade característica, que se denomina viníloga:
Os organometálicos vinílicos, por exemplo o vinilitio e o vinil tributilestaño, participan nas reaccións de acoplamento como o acoplamento de Negishi.
A etimoloxía do vinilo é o latín vinum = "viño", e a palabra grega "hylos" 'υλος (materia ou material), pola súa relación co alcohol etílico. O termo "vinilo" foi acuñado polo químico alemán Hermann Kolbe en 1851.[5]
![]() |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Grupo vinilo ![]() |