| Leslie Caron | |
|---|---|
 | |
| Nome completo | Leslie Claire Margaret Caron |
| Nacemento | 1 de xullo de 1931 |
| Lugar | Boulogne-Billancourt |
| Nacionalidade | Francia e Estados Unidos de América |
| Pai | Claude Caron |
| Nai | Margaret Petit |
| Cónxuxe(s) | Michael Laughlin, Geordie Hormel e Peter Hall |
| Fillos | Jennifer Caron Hall e Christopher Hall |
| Profesión | actriz, actriz de cinema e bailarina de ballet |
| Na rede | |
          | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Leslie Claire Margaret Caron, nada en Boulogne-sur-Seine o 1 de xullo de 1931, é unha actriz e bailarina franco-estadounidense. Caron dixo dela mesma: "Non son unha bailarina. Deféndome".[1]
Leslie Caron naceu en Boulogne-sur-Seine, filla do químico Claude Caron e a bailarina estadounidense Margaret Petit. Dende pequena preparouse para a súa futura carreira grazas á axuda da súa nai.
Foi descuberta por Gene Kelly mentres bailaba cun ballet e o bailarín escolleuna para ser a súa parella en Un americano en París (1951). O éxito de Caron foi tan elocuente que asinou un contrato de longa duración coa MGM, o que lle permitiu aparecer noutros títulos como The Glass Slipper (1955) ou Lili (1953), que lle valeu a súa primeira candidatura aos premios Oscar. Na segunda metade da década de 1950 apareceu en títulos como Papá pernas longas (1955) con Fred Astaire ou Gigi (1958) con Louis Jourdan e Maurice Chevalier.
Co declive dos musicais a principiios da década de 1960, Caron deu un xiro á súa carreira coa interpretación dunha embarazada esperando abortar en The L-Shaped Room (1962), pola que gañou o premio BAFTA. Outras aparicións nos anos seguintes inclúen Father Goose (1964) xunto a Cary Grant; a obra de Ken Russell Valentino (1977), sobre o mítico actor Rodolfo Valentino, na que Caron fai o papel de Alla Nazimova; Ferida, de Louis Malle (1992); Chocolat, de Lasse Hallström (2000) ou Le Divorce (2003) de James Ivory xunto a Kate Hudson e Naomi Watts.
| Control de autoridades |
|
|---|
