中国共产党
中國共産黨'
Partido Comunista da China |
|---|
| Partio político de China |
 |
| Dirixentes e organización |
|---|
| Líder | Xi Jinping
(Secretario Xeral) |
|---|
| Mocidades | Liga da Mocidade Comunista da China |
|---|
| Filiación internacional | Encontro Internacional de Partidos Comunistas e Obreiros |
|---|
| Historia |
|---|
| Fundación | 23 de xullo de 1921 |
|---|
| Posicións políticas |
|---|
| Ideoloxía | Comunismo
Maoísmo
Socialismo con características chinesas
Liberalismo económico (de facto) |
|---|
| Representación |
|---|
| Asemblea Popular Nacional |
|
|---|
| Outros datos |
|---|
| Sede | Pequín |
|---|
| Publicación | Diario do Pobo |
|---|
| Na rede |
|---|
|
|
|
O Partido Comunista da China (PCCh) (en chinés simplificado: 中国共产党, chinés tradicional: 中國共産黨, pinyin: Zhōngguó Gòngchǎndǎng, Wade-Giles: Chung-kuo Kong-chan-tang) é o partido político que goberna a República Popular da China dende 1949. Con máis de 89 millóns de membros[1] é unha das maiores organizacións políticas do mundo.
Ideoloxía
Na época de Mao Zedong, a maior diferenza entre o comunismo chinés e o de influencia soviética (aquel que amais da URSS se estendía polo leste de Europa) radicaba na visión diferente da clase campesiña e a dos obreiros urbanos. Mentres que o comunismo soviético desconfiaba do espirito revolucionario dos campesiños, Mao viu nos campesiños o autentico motor da revolución. Esta visión do mundo rural coma o que debía erguerse contra os poderes burgueses establecidos foi a principal achega de Mao ao pensamento comunista. Moitos movementos comunistas, principalmente de Asia e da América Latina, foron influídos por esta idea do maoísmo.
Esta visión ideolóxica cambiou coa chegada ao poder de Deng Xiaoping, un dos máximos líderes chineses dende a morte de Mao en 1976 ata o seu falecemento en 1997. Deng impulsou unha serie de reformas económicas que supuxeron a entrada de investimentos de empresas estranxeiras e a creación dalgunhas empresas privadas dentro do país. Dende entón a ideoloxía do PCCh derivou cara a un modelo autoritario e fortemente nacionalista, formalizado na teoría ideolóxica da Tripla representatividade de Jiang Zemin, secretario xeral do partido entre 1989 e 2002, que supuxo a admisión de empresarios como membros do PCCh nos últimos anos.
