Martinique | |
![]() |
![]() |
Fáni | Skjaldarmerki |
Þjóðsöngur: La Marseillaise | |
![]() | |
Höfuðborg | Fort-de-France |
Opinbert tungumál | franska |
Stjórnarfar | Lýðveldi
|
Forseti | Emmanuel Macron |
Héraðsforseti | Alfred Marie-Jeanne |
Franskt handanhafshérað | |
• Nýlenda | 1635 |
• Handanhafshérað | 1946 |
Flatarmál • Samtals |
1.128 km² |
Mannfjöldi • Samtals (2021) • Þéttleiki byggðar |
375.053 354/km² |
VLF (KMJ) | áætl. 2015 |
• Samtals | 11,09 millj. dala (23. sæti) |
• Á mann | 29.235 dalir |
Gjaldmiðill | evra |
Tímabelti | UTC-4 |
Þjóðarlén | .mq |
Landsnúmer | +596 |
Martinique (frönsk antilleyska: Matinik eða Matnik; kalinago: Madinina eða Madiana) er eyja í austanverðu Karíbahafi. Eyjan er hluti af Litlu-Antillaeyjum í Vestur Indíum, norðan við Sankti Lúsíu og sunnan við Dóminíku. Eyjan er eitt af handanhafshéruðum Frakklands.
Eyjan varð frönsk nýlenda árið 1635. Frakkar ráku frumbyggja eyjarinnar burt árið 1660 og fluttu inn þræla frá Afríku til að vinna þar á plantekrum. Joséphine de Beauharnais, kona Napóleons fæddist á Martinique árið 1763. Hún var dóttir franskra plantekrueigenda. Upphaflega var höfuðborg eyjarinnar Saint-Pierre en bærinn eyðilagðist þegar eldfjallið Mont Pelée gaus 1902 með þeim afleiðingum að 30.000 íbúar létust. Eftir það var höfuðborgin flutt til Fort-de-France.
Líkt og önnur héruð Frakklands er Martinique hluti af Evrópusambandinu og notar evru sem gjaldmiðil. Margir íbúar tala franska antilleysku þótt franska sé opinbert tungumál.
Heiti eyjunnar á frönsku, Martinique, er dregið af taínósku heiti hennar, Madiana/Madinina, sem merkir „blómaeyja“, eða Matinino, „kvennaeyja“, samkvæmt Kólumbusi sem sigldi til eyjarinnar árið 1502.[1] Samkvæmt sagnfræðingnum Sydney Daney nefndu Karíbar eyjuna Jouanacaëra eða Wanakaera sem merkir „kembueyja“.[2]
Martinique skiptist í fjögur sýsluhverfi (arrondissements) og 34 sveitarfélög (communes). 45 kantónur voru lagðar niður árið 2015. Hverfin eru: