Publius Ovidius Naso (með broddstöfum: Públíus Óvidíus Nasó, stundum kallaður Óvíð eða Óvíd á íslensku) (20. mars 43 f.Kr. – 17 e.Kr.) var rómverskt skáld. Ovidius er almennt talinn meðal merkustu skálda á latínu, ásamt Virgli og Horatiusi. Kvæði hans, sem voru víða höfð sem fyrirmynd um latneskan kveðskap í síðfornöld, á miðöldum og á endurreisnartímanum, hafa haft mikil áhrif bókmenntir og listir í Evrópu.
Kvæði Ovidiusar eru öll ort undir elegískum hætti með tveimur undantekningum: (a) Harmleikur hans Medea var undir jambískum þríliðahætti og öfugum þríðliðahætti; verkið hefur glatast en stutt brot eru varðveitt. (b) Myndbreytingarnar, sem almennt er talið mikilfenglegast verka hans, er ort undir sexliðahætti, þeim brag sem söguljóð voru ort undir, t.d. Eneasarkviða Virgils og kviður Hómers. Söguljóð Ovidiusar er ólíkt þeim sem áður þekktust, greinargerð fyrir sögu heimsins frá tilurð hans til samtíma skáldsins í réttri tímaröð. Í kvæðinu koma fyrir margar goðsögur um myndbreytingar úr grísk-rómverskri goðsagnahefð.
Ágústus keisari gerði Ovidius útlægan frá Róm árið 8 e.Kr. Ástæðurnar eru ókunnar en Ovidius vísar einungis til þeirra með orðunum carmen et error þ.e. kvæði og mistök. Ekki er vitað hvaða kvæði hann átti við eða í hverju mistökin áttu að hafa falist en fræðimenn telja að kvæðið kunni að vera Ars Amatoria eða Listin að elska en þar kennir skáldið hvernig menn – og konur – skuli bera sig að í ástum. Kennslan þykir fremur frjálslynd og var ekki í takt við siðbótina sem Ágústus vildi innleiða í Róm.
