Vide etiam paginam discretivam: Montesquieu (discretiva)
Familia
Memoria
Insignia heraldica
Carolus Montesquieu, plene Carolus Ludovicus de Secondat de La Brède et Montesquius (natus in castello La Brède iuxta Burdigalam die 18 Ianuarii 1689; Lutetiae obiit die 10 Februarii 1755), fuit philosophus Francice scribens, qui fuit philosophiae politicae peritus et separationem potestatum affirmavit. Socius Academiae Francicae ex anno 1728 fuit.
Montesquius autodidactice iurisprudentiae studens anno 1714 consiliarius parlamenti Burdigalensis creatus est. Ei duos annos post praefuit, quando cum aliis Academiam Franciam condidit. Cursus honoris litterarii opere »Lettres persanes« (Amstelodami 1721) incohatus est, ubi sub larva Persae cuiusdam, i.e. viri naturalis nondum corrupti, res Francicas politicam, societatem, litteras spectantes cum sale reprehendebat. Librum annotationibus auxit Mauritius Meyer (Lutetiae 1841). Ut leges et constitutiones civitatum Europaearum, quas in opere »De l'esprit des lois« describere intendit, melius cognosceret anno 1726 dimissionem petivit profecturus in Germaniam, Hungariam, Italiam, Helvetiam, Bataviam et Angliam. In insula Britannica autem biennium manens socius Regalis Societas Londini declaratus est. Paulo ante et in Academia Francica membrum factus erat.
In castellum susum reversus scripsit »Considérations sur les causes de la grandeur des Romains et de leur décadence« (Amstelodami 1734) necnon sub pseudonymmi Charles d'Outrepont opus »Dialogue de Sylla et d'Eucrate, et de Lysimaque« (Lutetiae 1748), ubi tyranni ingenium accurate revelatur.
Praeparatoriis lucubrationibus peractis opus eius magnum denique vulgatum est praetitulatum »De l'esprit des lois« (Genavae 1748). Liber, in quo ius publicum, politica, historia et ius positivum eleganter et sine stupore continentur, primum tentamen fuisse videtur, ut conspectus praesentatur institutionum legislationis earumque relatio naturalis secundum condiciones locales et sociales variis in terris vigentes. Inde conclusio fiebat de necessitate diversorum rei publiae generum. Sed maioris momenti intus est theoria ex Anglorum constitutione deprompta de separatione illarum trium potestatum (i.e. legislativae, executivae, iudicativae). Montesquius, qui nondum notiones ex separatione manantes elaboraverat neque theoriarum suarum effectum probaverat, ius publicum constitutivum omni in orbe terrarum maxime movit.
Inter eius opera alia nota sunt »Lettres familiaires« (Florentiae 1767) et »Le temple de Gnide« (Lutetiae 1725), carmen quoddam in prosa
Vicimedia Communia plura habent quae ad Carolum Montesquieu spectant. |