Familia
Memoria
Vide etiam paginam discretivam: Camerarius (discretiva)
Ioachimus Camerarius (Norimbergae natus die 6 Novembris 1534; ibidem die 11 Octobris 1598 mortuus), "iunior" seu "Norimbergensis" nuncupatus ut a patre homonymo distinguatur, fuit medicus et botanista.
Patre Protestante, eruditissimo litterarum antiquarum interprete, Alberti Dureri Philippique Melanchthonis amico, Ioachimus iunior, studiis medicis dedicatus, in universitatibus Wittenbergensi Lipsiensique eruditus est. Vratislaviae apud Ioannem Cratonem(en) (archiatrum imperatorum futurum) munus medici municipalis didicit. Mox in Italiam profectus in universitatibus Paduana et Bononiensi professores Fallopium, Capivaccium(d), Aquapendente, Trincavellum(en), Aldrovandum audivit; praeter alios cum Ioanne Vincentio Pinello(en) medico et Petro Victorio philologo amicitiá iunctus est.
In urbe natali medicus municipalis ab anno 1564 meruit. Electoribus Saxoniae Augusto(en) et Christiano I(en), archiepiscopis Moguntinis Danieli Brendelio(de) et Wolfgango Dalbuurgio(de) succurrebat. Dispensatorium Valerii Cordi ad usum medicorum Norimbergensium corrigere et augere studuit. Collegium Medicum Norimbergense instituit, cui anno 1592 decanus factus est.
Ibidem hortum medicum ordinavit (maecenate Gulielmo landgravio Hessiae(de)) cui semina et plantas exoticas colebat ab amicis pluribus transmissas, Casabona(en), Paludano(en), Dalechampio, Pennio, Aicholz(de), Saraceno necnon aliis.[1] Quas plantas in Horto medico et philosophico, anno 1588 divulgatus, enumeravit et descripsit.[2] Moriturus epitaphium sibi praescripsit his verbis subscriptum: "Vita mihi mors est, mors mihi vita nova est."
De rebus medicis variis Latine scripsit. Commentaria botanica Petri Andreae Matthioli et libros in illis comprehensos de materia medica Dioscoridis e Latino sermone Theodisce vertit. Operum eius omnium celeberrima fuerunt Symbolorum et emblematum centuriae, quarum ipse tres centurias, plantarum (anno 1590 editam), quadrupedum, avium confecit; quartam etiam piscium paravit quam filius Ludovicus post patris mortem perfecit annoque 1604 divulgavit. Exemplar manu scriptum, quod anno 1587 paraverat, titulo Symbola et emblemata tam moralia quam sacra, in bibliotheca publica Moguntina servatur.[3]
![]() |
Vicimedia Communia plura habent quae ad Ioachimum Camerarium iuniorem spectant. |