Monophthongizatio,^[1] in linguistica, est mutatio phonologica, quae e diphthongo facit monophthongum. Mutatio contraria est diphthongizatio, ubi monophthongus dipthongus fit.

In historia linguae graecae, fere omnes vocales monophthongizationem habuerunt. Lingua latina etiam monophthongizationem habuit, post aetatem classicam: sonus ae idem fit atque sonus e longa. Lingua sanscrita quoque monophongizatione patita est, quod diphthongi ae et au a lingua Indoeuropaea heriti monophthongi e et o facti sunt.

Notae

Bibliographia

• Burrow, T. The Sanskrit language. Londinii: Faber, 1973. Reimpressum Calcuttae: Motilal Banarsidass, 2001 ISBN 81-208-1767-2
• Fortson, Benjamin W., IV. Indo-European Language and Culture. Editio altera. Malden: Wiley-Blackwell, 2010. ISBN 978-1-4051-8895-1.
• Horrocks, Geoffrey. Greek: A History of the Language and Its Speakers. Novi Eboraci: Addison Wesley Publishing Company, 1997. ISBN 0-582-30709-0.
• Palmer, L. R. The Latin Language. Londinii: Faber & Faber, 1954.
• Thomson, George D. The Greek Language. Cantabrigiae: W. Heffer, 1960. OCLC 3269270.

Haec pagina est stipula. Amplifica, si potes!