Vide etiam paginam discretivam: Suetonius (discretiva).

Gaius Suetonius Tranquillus, communiter Suetonius (natus anno circiter 70; mortuus anno incognito post 122), fuit eques Romanus, bibliothecarius, eruditus, linguis Graeca et Latina scriptor. Opus eius maximi momenti est De vita Caesarum, id est, de vitis duodecim principum a Gaio Iulio Caesare usque ad Domitianum.

Vita

Suetonii avus familiaris fuit aulae Gaii imperatoris; pater, cognomine Laetus, fuit eques et tribunus militum imperatore Othone anno 69.[1] Scriptor ipse fortasse natus est Hippone Regio Africae (vide infra); fuit "adulescens" anno 88.[2] De origine et nativitate id tantum scimus.

Amicus fuit Plinii minoris, qui inter annos 97 et 106 nonnullas epistulas exstantis eo misit. Anno circiter 101, imperatore Traiano, Plinius pro Suetonio munus tribuni militum in Britannia sub L. Neratio Marcello obtinuit (Suetonius autem honorem deprecatus est); Plinius etiam pro eo anno 105 vel 106 ius trium liberorum obtinuit.[3] Suetonius fuit vel cliens vel amicus Septicii Clari praefectus praetorio, cui opus suum De vita Caesarum dicavit.[4]

Cursum publicum Suetonii cognovimus ab inscriptione honorifica Hippone Regio anno 1950 reperta.[5] Fuit ab initio flamen (sed ubi, et apud quem deum, non liquet); postea iudex, imperatore Traiano; postea pontifex alicubi Vulcani; mox a studiis et a bibliothecis meruit Romae, ultimoque, imperatore iam Hadriano, ab epistulis Romanis. Eo tempore imperatori ipsi donavit "imagunculam" antiquam Augusti, quam Hadrianus postea "inter cubiculi Lares" colebat.[6] Sed, si credimus Historiae Augustae, anno 121 vel 122 Suetonius cum Septicio Claro aliisque nonnullis a muneribus imperialibus demissi sunt "quod apud Sabinam uxorem . . . familiarius se tunc egerant quam reverentia domus aulicae postulabat."[7] Nihil postea scimus de actis, nihil de morte Suetonii.

Suetonius in chronicis Norimbergensibus anno 1493 fictus

Opera

Indicem operum Suetonii in encyclopaedia Byzantina Suda habemus. Hodie servantur opus unum fere integrum, opera tria lacunosa.

Fortuna

Exemplar eius biographiae medio aevo imitabitur in Vita Karoli Magni ab Eginardo conscripta; liber Suetonii successit, quia Suetonius fuit bonum scriptorem. Tanta est apud Suetonium in re literaria auctoritas: Shakesperius multa ex Suetonio affert pro tragoediae Iulius Caesar, et Robertus Graves postea fabulae historicae Ego, Claudius et Deus Claudius et uxor Messalina, et aliae fabellae fiunt Romae.

Notae

  1. ↑ Suetonius, De vita Caesarum "Otho" 10.
  2. ↑ Suetonius, De vita Caesarum "Nero" 57.
  3. ↑ Plinius minor, Epistulae 1.18, 1.24, 3.8, 5.10, 9.34, 10.94, 10.95.
  4. ↑ Ioannes Lydus, De magistratibus 2.6.
  5. ↑ Marec et Pflaum (1952).
  6. ↑ Suetonius, De vita Caesarum "Augustus" 7.
  7. ↑ Historia Augusta "Hadrianus" 11.3.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 8.4 8.5 8.6 8.7 Suda s.v. Τράγκυλλος.
  9. ↑ Priscianus 6.41.
  10. ↑ Ausonius, Epistulae 19.
  11. ↑ Servius, Commentarium Aeneidos 7.627.
  12. ↑ Ioannes Lydus, De magistratibus 3.64.
  13. ↑ Priscianus.
  14. ↑ Charisius.

Bibliographia

Si plus cognoscere vis, vide etiam De vita Caesarum#Bibliographia.
De vita
De operibus
De fontium usu
De fortuna

Nexus externi

Lexica biographica:  Treccani • Большая российская энциклопедия • Gran Enciclopèdia Catalana • Deutsche Biographie • Store norske leksikon
Categoriae