Een bovenkruier is een windmolen waarbij alleen de kap met het wiekenkruis in het horizontale vlak draaibaar is voor een optimale windvang. Dit in tegenstelling tot een middenkruier, meestal een wipmolen en een molen die in zijn geheel op de wind wordt gedraaid, zoals de standerdmolen.
Door het bovenste deel van de molen in de juiste richting van de wind te plaatsen (het zogenaamde kruien) komen de molenwieken loodrecht op de wind te staan. Hierdoor verkrijgt men de beste energie-overdracht.
Er zijn drie soorten bovenkruiers:
Deze zijn meestal te herkennen aan de staart achteraan de kap; hier zet de molenaar met behulp van een kruiwiel (ook wel kruirad of kruibok genoemd) of kruilier en kettingen of kabels de staart in de gewenste positie. Soms is er een rondgaande ketting, die dus niet meer verlegd hoeft te worden. Om de molen te draaien, gebruikt men een van de volgende middelen:
De staart is bevestigd aan twee horizontale balken (spruiten), respectievelijk genaamd de korte, die achteraan langs de kap gaat, en de lange spruit, die vooraan door de kap steekt. De naar beneden lopende staartbalk zit vast in het midden van de korte spruit. De lange spruit zit met de twee lange schoren onderaan de staartbalk vast en de korte spruit met de twee korte schoren.
Wanneer de molen is voorzien van een kettingkruiwerk heeft hij geen staart maar een vanuit een tandwiel in de kap naar beneden hangende ketting, waarmee de kap op de wind wordt gezet. In Nederland is alleen de windmolen van de Kilsdonkse Molen met een kettingkruiwerk uitgerust; in België komt dit type kruiwerk vaker voor.
Bij dit type zet de molenaar binnen boven in de kap met behulp van een kruirad en een kruireep (kruitouw) de molenkap in de gewenste positie. De poldermolens in Noord-Holland zijn overwegend binnenkruiers, waardoor ze een meer plomp aanzien hebben, omdat de bovenkant van de houten achtkant voor het kunnen kruien vrij breed is. Ditzelfde type molen is echter in Zuid-Holland omgebouwd tot buitenkruier.
Deze worden ook wel zelfkruiers genoemd. Een kruisysteem boven op de kap wordt aangedreven door de wind met behulp van een windroos en zorgt ervoor dat het wiekenkruis op de wind komt te staan.
Er zijn verschillende typen kruiwerk bij een bovenkruier:
Bij het rollenkruiwerk met houten of ijzeren rollen in houten rollenwagens en bij het neutenkruiwerk wordt de kap op zijn plaats gehouden door de kuip (keerkuip). Hierbij bestaat de keerkuip uit dikke eiken planken met daarom heen vaak ook nog een ijzeren klemband, de kuipband, zit. Aan de binnenkant van de keerkuip zitten keerneuten waardoor de overring van de kap bij het kruien minder wrijving ondervindt en dus lichter draait. Bij een rollenkruiwerk in houten rollenwagens kunnen de keerneuten soms aan de buitenzijde van de overring en de rollenwagens zitten.
Het kruiwerk draait over de houten kruivloer en boven op het kruiwerk ligt de houten overring waar de kap oprust. Vaak is er op de kruivloer een metalen plaat voor het tegengaan van slijtage bevestigd. De kruivloer kan op verschillende manieren zijn vastgemaakt aan het molenlichaam. Bij een houten achtkant zit deze vast op het boventafelement. Bij een stenen molen ligt de kruivloer vast aan ingemetselde kardoezen (houten blokken), die op hun beurt zijn vastgezet in het metselwerk of via ijzeren of houten stijlen verankerd aan de balken van de kapzolder. Ook kunnen de kardoezen ontbreken en is de kruivloer rechtstreeks verankerd met houten stijlen of schoren verankerd aan de balken van de kapzolder.
· 
· 