Franco Pellizotti werd beroepswielrenner in 2001 bij Alessio. Destijds stond de ranke Pellizotti bekend om zijn wilde, krullende haardos. Vanaf het begin van zijn carrière was hij vooral goed in heuvelachtige koersen, maar de laatste jaren reed hij ook steeds beter in het hooggebergte en in tijdritten. Zijn bijnaam is de Dolfijn van Bibione.

Pellizotti's grootste overwinningen zijn etappes in Tirreno-Adriatico, de Ronde van het Baskenland (2002), Parijs-Nice (2007) en meerdere ritten in de Ronde van Italië (in 2006, 2008 en 2009). In de Giro is Pellizotti een vaste factor in de top van het klassement. In de Giro van 2008 reed hij zelfs enkele dagen in het roze maar moest genoegen nemen met een vierde plaats in het eindklassement. Een jaar later stond hij voor het eerst op het podium van een grote ronde, hij werd derde in de Giro van 2009 achter Denis Mensjov en Danilo Di Luca.

In de Ronde van Frankrijk 2009 werd Pellizotti winnaar van het rode rugnummer voor de meest strijdlustige renner, en werd hij winnaar van het bergklassement.

Op 3 mei 2010 werd bekendgemaakt dat Pellizotti van de UCI een startverbod had gekregen voor de Giro van 2010. Hij kreeg dit verbod vanwege afwijkende bloedwaarden. Ook mocht Pellizotti niet meedoen aan de Tour. In oktober 2010 werd hij vrijgesproken.^[1]

Op 8 maart 2011 werd Pellizotti alsnog voor twee jaar geschorst. Hij stopte toen ook direct met zijn wielercarrière. Il Delfino verloor daarmee ook zijn tweede plaats in de Giro van 2009, die hij kreeg toen Danilo Di Luca ook al uit de uitslag werd geschrapt. Ook zijn bolletjestrui in de Tour van dat jaar raakte hij kwijt.

Op 10 mei 2012 maakte hij zijn rentree. Sindsdien komt hij uit voor Androni Giocattoli-Sidermec.^[2] Kort na zijn comeback werd hij Italiaans kampioen op de weg.

Overwinningen

2002: 6e etappe Tirreno-Adriatico; 4e etappe Ronde van het Baskenland; Ronde van Friuli; 5e etappe Ronde van Polen
2004: GP Chiasso
2005: 2e etappe Internationale Wielerweek; Eindklassement Internationale Wielerweek
2006: 10e etappe Ronde van Italië
2007: 2e etappe Parijs-Nice; Puntenklassement Parijs-Nice; 1e etappe Ronde van Italië (ploegentijdrit); Memorial Marco Pantani
2008: 16e etappe Ronde van Italië (klimtijdrit)
2009: ~~17e etappe Ronde van Italië~~; ~~Bergklassmement Ronde van Frankrijk~~
2012: Italiaans kampioen op de weg, Elite

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2001			20e
2002	16e
2003	9e	75e
2004	11e
2005		47e
2006	8e (1)
2007	9e		37e
2008	4e (1)
2009	~~3 ↑ (1)~~	~~37e~~
2010
2012
2013	10e
2014	12e
2015	24e
2016
2017	21e		25e
2018		60e	50e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Waalse Pijl	Clásica San Sebastián	Clásica San Sebastián	WK op de weg	Wereldranglijsten
2001		opgave
2002	36e					131e	131e
2003	opgave	86e	43e		50e
2004	46e	30e	29e	9e	11e	130e	130e	65e
2005	9e	77e	opgave		56e	94e	95e		82e (UPT)
2006			16e	opgave		10e	10e		72e (UPT)
2007	80e		12e						45e (UPT)
2008	15e		29e			5e	5e		21e (UPT)
2009	45e		47e						29e (UWK)
2010	82e		41e
2012				12e
2013	opgave			8e
2014	63e			44e
2015	53e			49e
2016	30e			49e
2017	47e			opgave					184e (UWT)
2018	85e	opgave	opgave	30e	96e			53e	210e (UWT)