Het Groot Trianon (Frans: Grand Trianon) is een groot lustpaviljoen in de kasteeltuin van Versailles, genoemd naar een voormalig gehucht Trianon.
Het lustpaviljoen werd gebruikt door de koninklijke familie om de strenge hofetiquette te ontvluchten en dichter bij elkaar te kunnen zijn. Het bevindt zich vlak bij het Klein Trianon (Petit Trianon).
Het gehucht Trianon werd in 1668 gekocht door Lodewijk XIV, hij verenigde dat met het Domein van Versailles en liet het vervolgens geheel slopen om er in 1670 een paviljoen te laten bouwen. Bij deze eerste versie, van architect Louis Le Vau, werden de gevels bekleed met blauwe en witte porseleinen tegels en werd zodoende het Trianon de Porcelaine genoemd. In 1687 besloot Lodewijk XIV dit paviljoen te vervangen door een groter gebouw.
Het huidige gebouw (1687-1688), van architect Jules Hardouin-Mansart, bestaat uit twee vleugels in lichtgeel marmer, die door een galerij (Robert de Cotte) met gekoppelde Ionische zuilen uit rood marmer, verbonden worden. Naar aanleiding van de decoratie werd dit het Trianon de Marbre genoemd.
Het Groot Trianon ligt ten noorden, aan het eind van een dwarsarm van het Grand Canal en is omgeven door tuinen en een park. Hardouin-Mansart ontwierp ook de marmeren fontein, de Buffet d'Eau, 1703.
Het werd in de 18e eeuw verwaarloosd. Napoleon III en later Lodewijk Filips lieten het gebouw in ere herstellen. De appartementen bevatten salons, chambres en antichambres. De rechtervleugel, waarin zich Lodewijk XIV, Madame de Maintenon en later Napoleon Bonaparte ophielden, laat verschillende stijlperioden zien:
