In 1995 behaalde Henry de graad van burgerlijk ingenieur aan de Universiteit Luik, twee jaar later een graad in bedrijfskunde. Tijdens zijn studies was hij van 1993 tot 1994 voorzitter van de Fédération des étudiants aan de Universiteit Luik en was hij van 1994 tot 1995 voorzitter van de Fédération des étudiants francophones (FEF). In deze functie leidde hij het verzet tegen de onderwijshervorming van Michel Lebrun. Beroepshalve werd hij onderzoeker robotica aan de Facultés Universitaires Notre-Dame de la Paix in Namen, assistent aan de Universiteit Luik en applicatie-ingenieur aan de Université Catholique de Louvain. Van 2001 tot 2005 was hij lid van de administratieraad van de Universiteit Luik.

Hij werd in 1997 lid van Ecolo en was 1999 tot 2004 lid van het Waals Parlement en het Parlement van de Franse Gemeenschap. In 1999 was hij samen met het duo Marie-Thérèse Coenen en Daniel Burnotte kandidaat-secretaris-generaal van Ecolo, maar de drie werden niet verkozen in die functie. Bij de verkiezingen van 2004 werd Henry niet verkozen, waarna hij kabinetschef werd van Jean-Michel Javaux, die in 2003 samen met Isabelle Durant verkozen was tot secretaris-generaal van Ecolo. Van 2006 tot 2007 was hij politiek directeur van de partij.

Van 2007 tot 2009 zetelde hij in het Federaal Parlement van België als lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers. Bovendien was hij van 2006 tot 2007 gemeenteraadslid in Sprimont. In de Kamer hield hij zich bezig met energie en mobiliteit.

In 2009 verliet Henry de Kamer en werd hij minister van Milieu, Ruimtelijke Ordening en Mobiliteit in de Waalse Regering-Demotte II.^[1] Nadat Ecolo de verkiezingen van 2014 verloor, belandde de partij in de oppositie.

Van 2014 tot 2019 zetelde hij opnieuw in het Waals Parlement en het Parlement van de Franse Gemeenschap. Vanaf juli 2014 was hij tevens lid van de Belgische Senaat als deelstaatsenator. Bij de verkiezingen van 2019 was hij lijstduwer van de Waalse Ecolo-lijst voor het arrondissement Luik, maar hij haalde niet genoeg stemmen om herkozen te geraken.

In september 2019 werd hij opnieuw Waals minister in de Regering-Di Rupo III. Hij kreeg de bevoegdheden Klimaat, Mobiliteit, Infrastructuur en Energie en werd ook viceminister-president in de Waalse Regering.

Externe link

Categorieën