William Shakespeare (Stratford-upon-Avon, gedoopt 26 april 1564 - aldaar, 23 april 1616) was een Engels toneelschrijver en dichter. Hij wordt door velen beschouwd als de grootste schrijver die Engeland ooit heeft voortgebracht, niet alleen vanwege zijn literaire werken als zodanig, maar ook vanwege zijn enorme invloed op de Engelse taal, waarin nog steeds honderden woorden, uitdrukkingen en citaten aan hem zijn toe te schrijven. Shakespeare schreef ca. 38 tragedies, historische stukken en komedies. Daarnaast schreef hij 154 sonnetten en een aantal langere gedichten. - lees verder...
The Passionate Pilgrim is een bloemlezing van gedichten, gepubliceerd in 1599, waarvan de titelpagina vermeldt dat ze geschreven werden 'By W. Shakespeare.'
The Passionate Pilgrim werd gepubliceerd door William Jaggard, de latere uitgever van Shakespeares First Folio. De eerste editie overleeft slechts fragmentarisch in een enkel exemplaar waarvan de datum niet kan worden vastgesteld vermits de titelpagina ontbreekt. Als jaar van publicatie wordt meestal 1599 genoemd. De titelpagina van de tweede editie stelt dat de rechten van verkoop van het boek toegekend zijn aan een zekere William Leake. Deze had de rechten verkregen voor Shakespeares 'Venus and Adonis' in 1596 en publiceerde in de periode 1599-1602 vijf octavo edities van dat gedicht.
Jaggard gaf ook een uitgebreide editie uit van The Passionate Pilgrim in 1612, met nog negen bijkomende gedichten. Deze laatste gedichten waren echter van de hand van Thomas Heywood en kwamen uit diens 'Troia Britannica', die Jaggard in 1609 had gepubliceerd. Heywood protesteerde tegen deze vorm van piraterij in zijn 'Apology for Actors' (1612), waarin hij schreef dat Shakespeare geschokt was door het oneigenlijke gebruik dat Jaggard van zijn naam had gemaakt. Datzelfde jaar trok Jaggard de toeschrijving aan Shakespeare terug in.
Shakespeare schreef tragedies van in het begin van zijn carrière. Een van zijn vroegste was de Romeinse tragedie Titus Andronicus (ca. 1590), die een paar jaar later werd gevolgd door Romeo and Juliet. Zijn meest bewonderde tragedies schreef hij echter in een periode van zeven jaar, tussen 1601 en 1608. Deze omvatten zijn vier grote tragedies Hamlet, Othello, King Lear en Macbeth, samen met Antony and Cleopatra, Coriolanus, het minder bekende Timon of Athens en Troilus and Cressida. Een Shakespeareaanse tragedie zou men kunnen beschrijven als een vijfakter die eindigt met de dood van de belangrijkste personages. Elk van deze stukken draait om één tragische hoofdrolspeler zoals Hamlet, King Lear, Othello en Macbeth die Shakespeare zo levendig beschrijft dat de toeschouwer intens meeleeft met zijn tragische, vaak zelfgekozen lot.
In de First Folio van 1623 werden de toneelstukken van William Shakespeare gegroepeerd in drie categorieën: 'comedies', 'histories' en 'tragedies'. Deze categorisering is zowat standaard geworden, hoewel sommige critici hebben gepleit voor een vierde categorie, die Shakespeares late romances worden genoemd. De historische stukken waren die stukken die gebaseerd waren op het het leven van Engelse koningen. De stukken die oudere historische figuren zoals Pericles, Prince of Tyre, Julius Caesar, en de legendarische King Lear afbeeldden werden niet opgenomen in deze groep. Macbeth, dat gebaseerd was op een Schotse koning, werd ook aangemerkt als een tragedie en niet als historiestuk. De bron voor het grootste deel van deze historische stukken is de 2e editie van Raphael HolinshedsChronicle of English history uit 1587. Shakespeare wijkt echter van die kronieken af al naargelang het hem uitkomt en concentreert zich meestal op een korte episode uit het leven van deze historische koningen.
Shakespeares komedies gaan over liefde en huwelijk in soms sprookjesachtige settings. Zo is het huwelijk in A Midsummer Night's Dream het belangrijkste thema en het verhaal speelt zich af in 'Fairyland', waar we de liefdesperikelen volgen van Oberon en Titania, de koning en koningin van Fairyland. Ook The Taming of the Shrew gaat over liefde en huwelijk, deze keer met de huwbare, maar koppige koningsdochter Katherine die uiteindelijk haar 'meester' zal vinden in een zekere Petrucio. Shakespeare schrijft meesterlijke komedies met ingewikkelde plots, vreemde personages en onverwachte wendingen, steeds in een onnavolgbare humoristische, poëtische stijl. Sommige van zijn komedies zoals Measure for Measure en All's Well That Ends Well vormen een vreemde mix van humor en tragedie, waardoor ze ook al eens als 'problem plays' getypeerd worden.
Shakespeare bekommerde zich er niet erg om of zijn werk werd gepubliceerd. Uitzonderingen daarop waren de lange erotische gedichten Venus and Adonis, gepubliceerd in 1593, en The Rape of Lucrece dat in 1594 verscheen. Beide gedichten waren opgedragen aan zijn beschermheer, de jonge Henry Wriothesley, 3e graaf van Southampton. Eigenlijk is het enige werk na 1594 waar hij zelf bij de publicatie betrokken was het allegorische gedicht The Phoenix and the Turtle dat in 1601 in een bloemlezing werd opgenomen. De 154 sonnetten die Shakespeare in de loop van vele jaren had bijeen geschreven werden in 1609 evenmin onder zijn toezicht uitgegeven. Ze behandelen in het algemeen de thema's tijd, liefde, vergankelijkheid en schoonheid. Rondom de sonnetten blijft een waas van mysterie bestaan. Wie was bijvoorbeeld de 'Dark Lady' die in de expliciet seksuele sonnettenreeks 127 tot 152 wordt toegesproken?
... Shakespeare geen nog levende nakomelingen meer heeft? Zijn enige kleindochter Elizabeth – dochter van Susanna – stierf kinderloos in 1670.
... Shakespeare met de acht jaar oudere Anne Hathaway huwde toen hij 18 jaar was, en dat zij toen al drie maanden zwanger was van hun dochter Susanna?
... Shakespeare-expert Brean Hammond, hoogleraar aan de Universiteit van Nottingham, in maart 2010 verklaarde dat 'Double Falsehood' wel degelijk van Shakespeare is? Tot dan toe werd het toneelstuk toegeschreven aan de 18e-eeuwse Britse toneelschrijver Lewis Theobald die beweerde de auteur te zijn.
... een computerprogramma, bedoeld om plagiaat te ontdekken, uitgewezen heeft dat 'The Reign of Edward III' door Shakespeare geschreven is? Volgens experts heeft hij het samen met Thomas Kyd geschreven. Het stuk is al opgenomen in The Riverside Shakespeare.
... Shakespeare in zijn testament zijn vrouw zijn "tweede beste bed" naliet?
... Shakespeares naam mogelijk afgeleid is van 'Shaker of spears' wat op strijdbare voorouders wijst?
... vrouwenrollen op toneel gespeeld werden door jongens en mannen?
... de manen van Uranus, Oberon en Titania genoemd zijn naar personages van Shakespeare?
... Shakespeare als acteur zelf de rol van de geest in Hamlet speelde?
... het eerste stuk dat van Shakespeare gedrukt werd Titus Andronicus was, in 1594?
... het motto het Globe Theatretotus mundus agit histrionem (all the world's a stage) was?
... het eerste stuk dat Shakespeare schreef waarschijnlijk Henry VI, Part I was? Hij schreef het tussen 1589 en 1590 toen hij ongeveer 25 jaar oud was.
... Richard III een van Shakespeares populairste stukken was in de 17de eeuw?
... Williams familienaam op zowat 80 verschillende wijzen werd geschreven? Niet alleen Shakespeare, maar ook: Shakspere, Shagspeare, Shaxpere, Shackspeare en veel andere varianten kwamen voor.
... de bard de Engelse taal met zowat 1700 nieuwe woorden en uitdrukkingen heeft verrijkt? Voorbeelden: schoolboy, shooting star, puppy-dog, football, bandit, partner, downstairs, upstairs, leapfrog, alligator, en In the mind’s eye, It’s all Greek to me, The naked truth en Method in his madness.
... het tragische einde van ShakespearesKing Lear door critici zo wansmakelijk werd bevonden dat het 150 jaar lang werd vervangen door 'The History of King Lear', een stuk met een happy ending en een liefdesverhaal van Nahum Tate?
Sonnet 7 maakt deel uit van de sonnetten van Shakespeare die voor de eerste keer in 1609 werden gepubliceerd. Het is de zevende uit de reeks van 17 sonnetten van Shakespeare die in het Engels de procreation sonnets (letterlijk: voorplantings-sonnetten) worden genoemd. Ze zijn geschreven voor een jongeman, en raden hem dringend aan snel te gaan trouwen en kinderen te krijgen, zodat hij zijn schoonheid kan doorgeven aan de volgende generatie. In sonnet 7 vergelijkt de dichter de levensloop van een mens met de weg die de zon op een dag aflegt. Aanvankelijk is de zon nog jong en wordt door iedereen bewonderd, net als de jonge, krachtige man. Naarmate de man ouder wordt, heeft hij net als de zon alleen maar de nacht (de dood) in het vooruitzicht, en dan wordt ook hij vergeten. Om te vermijden dat iedereen hem vergeet, moet een man een zoon nalaten.
Sonnet 7
Sonnet 7
Lo! in the orient when the gracious light
Lifts up his burning head, each under eye
Doth homage to his new-appearing sight,
Serving with looks his sacred majesty;
And having climb'd the steep-up heavenly hill,
Resembling strong youth in his middle age,
yet mortal looks adore his beauty still,
Attending on his golden pilgrimage;
But when from highmost pitch, with weary car,
Like feeble age, he reeleth from the day,
The eyes, 'fore duteous, now converted are
From his low tract and look another way:
So thou, thyself out-going in thy noon,
Unlook'd on diest, unless thou get a son.