Bestuurlijke indeling van de Volksrepubliek China |
---|
Provincieniveau |
Provincie (省) |
Stadsprovincie (直辖市) |
Autonome regio (自治区) |
Speciale Administratieve Regio (特别行政区) |
Prefectuurniveau |
Prefectuur (地区) |
Stadsprefectuur (地级市) |
Subprovinciale stad (副省级市) |
Autonome prefectuur (自治州) |
Liga (盟) |
Arrondissementniveau |
Arrondissement (县) |
Autonoom arrondissement (自治县) |
Stadsarrondissement (县级市) |
District (区) |
Stadsdistrict (市辖区) |
Vendel (旗) |
Autonome vendel (自治旗) |
Gemeenteniveau |
Gemeente (乡) |
Etnische gemeente (民族乡) |
Grote gemeente (镇) |
Subdistrict (街道) |
Sumu (苏木) |
Etnische sumu (民族苏木) |
Dorpsniveau |
Dorp (村) |
Inwonersgemeenschap (社区) |
Dorpsgemeenschap (村民小组) |
Andere |
Subprovinciale stad (副省级城市) |
Subprovinciale autonome district (副省级自治州) |
Hoofdstad (首都) |
Provinciehoofdstad (省府) |
SEZ (经济特区) |
Het land China is onderverdeeld in de volgende eenheden:
Bij het vertalen van deze namen is gebruikgemaakt van de Nederlandse naam of, als er geen gevestigde Nederlandse naam voorhanden is, het Hanyu pinyin-systeem zonder de tonen.
|
![]() |
Deze regio's worden gekenmerkt door het feit dat behalve de Han-Chinezen er een op zijn minst belangrijke erkende minderheid is. In Sinkiang vormen de Oeigoeren een relatieve meerderheid (45%) en in Tibet vormen de Tibetanen een duidelijke meerderheid (ruim 90%).
De Chinese 2010 Census toonde grote groei aan in de provincies Guangdong, Shanghai, Peking, Zhejiang, Shaanxi, Fujian en de autonome regio Sinkiang.
De cijfers van de 2010 census bevatten nog geen nieuwe gegevens voor Hongkong, Macau en Taiwan.[2]
(transcriptie in pinyin bij de meeste provincies)
De Republiek China (niet te verwarren met de Volksrepubliek China) claimt tevens zeggenschap over het gehele gebied, maar hanteert een afwijkende indeling van het land. Zie hiervoor: Deelgebieden van de Republiek China.