Raymond Floyd

Raymond Loran Floyd (Fort Bragg, North Carolina, 4 september 1942) is een Amerikaans golfprofessional die 65 professionaltoernooien heeft gewonnen.

PGA Tour

Na een niet voltooide studie aan de Universiteit van North Carolina werd Floyd in 1961 professional. Al in 1963 behaalde hij op de US PGA Tour zijn eerste overwinning op het St. Petersburg Open Invitational. In zijn laatste jaar op de Tour, op 49-jarige leeftijd, won hij het Doral-Ryder Open, waardoor hij de oudste winnaar op de PGA Tour was. Dit was vlak voordat hij overging naar de Champions Tour, toen nog de Senior PGA Tour. Datzelfde jaar behaalde hij zijn eerste overwinning bij de Champions.

Floyd won vier Majors: in 1969 en 1982 het Amerikaanse PGA Kampioenschap, in 1976 de Masters en in 1986 het US Open. Als hij in 1990 niet de play-off in de Masters had verloren van Nick Faldo, zou hij de eerste speler zijn geweest die in vier verschillende decennia een Major had gewonnen. Ook bijzonder was dat hij op 50-jarige leeftijd op de 14de plaats stond van de Official World Golf Ranking.

Overwinningen

In 1983 wint Floyd de Vardon Trophy voor de laagste gemiddelde score op de PGA Tour, zonder een enkele overwinning.

Champions Tour

Ook als seniorspeler bleef Floyd toernooien winnen. Van de eerste 24 toernooien won hij er zes. Hij stond bekend om zijn korte spel. Uit de statistieken blijkt dat hij ver boven gemiddeld ballen van buiten de green in de hole sloeg. Op de Champions Tour won hij nog vier Senior Majors en tweemaal het Senior Tour Kampioenschap.

In 2010 is Floyd gestopt.

Overwinningen

Andere overwinningen

Naast de PGA Tour en de Champions Tour wint Floyd nog andere toernooien.

Teams

Floyd is in 1989 opgenomen in de World Golf Hall of Fame.

Golfbaanarchitect

De laatste jaren heeft Floyd ruim twintig golfbanen aangelegd, alle in de Verenigde Staten.