Stekelrog IUCN-status: Gevoelig[1] (2005) | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Onvolwassen stekelrog | |||||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||||
Raja clavata Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||
Stekelrog op Wikispecies | |||||||||||||||||
|
De stekelrog of gewone rog (Raja clavata) is een rog uit de familie Rajidae.
Deze rog is bruingrijs met donkere vlekken en stipjes, de buikzijde is lichter. Hij heeft stekels op de rug en de staart, en ook de buik is stekelig. Een stekelrog wordt ongeveer 85 cm lang.
Deze dieren liggen meestal op de zeebodem te wachten op een passerende prooi. Ze zijn nagenoeg onzichtbaar dankzij hun camouflage.
Deze kraakbeenvis komt voor in ondiep water met modder- en zandbodem, onder andere in de Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee en Zwarte Zee.
Stekelroggen zijn in veel openbare aquaria te bezichtigen. Soms worden ze zoals in Nausicaä in Boulogne-sur-Mer in open "aaibakken" gehouden, omdat het dier totaal ongevaarlijk is, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de giftige pijlstaartrog.
Stekelroggen komen voor op een diepte tussen de 2 en 60 m in de Noordzee. Zij zetten hun eieren af in ondiep water. De zwarte eikapsels van de stekelrog kan men langs de Belgische en Nederlandse kust aantreffen. Omdat ze betrekkelijk weinig eieren produceren, zijn ze erg gevoelig voor overbevissing.[2] De soort staat als gevoelig op de internationale Rode Lijst van de IUCN[1] en als kwetsbaar op de Nederlandse Rode Lijst.