Emil Boyson (fødd 4. september 1897 i Bergen, død 2. juni 1979) var ein norsk forfattar.

Han debuterte i 1927 med prosaboka Sommertørst som han sjølv kalla ei historie, men det var i fyrstehand lyrikar han skulle gjera seg kjend som. Han skreiv lyrikk i ein modernistiske stil, med eit språk som bryt med kvardagsspråket, men ofte i ei tradisjonell form og strofemønster. Han gjendikta han også både nyare og eldre lyrikk til norsk.

Prisar og utmerkingar

• 1946 - Gyldendals legat
• 1956 - Doblougprisen
• 1957 - Kritikarprisen
• 1959 - Riksmålsforbundets litteraturpris

Bøker

• 1927 Sommertørst : En historie (Aschehoug, Oslo)
• 1934 Varsler og møter, diktsamling (Gyldendal, Oslo)
• 1935 Tegn og tydning, diktsamling (Gyldendal, Oslo)
• 1936 Yngre herre på besøk : En fabel (Gyldendal, Oslo)
• 1937 Vandring mot havet : En prosa-diktning. (Gyldendal, Oslo)
• 1939 Gjemt i mørket, diktsamling (Gyldendal, Oslo)
• 1946 Sjelen og udyret, diktsamling (Gyldendal, Oslo)
• 1957 Gjenkjennelse, diktsamling (Gyldendal, Oslo)
• 1981 Før sporene slettes : dagbok, illustrert av Kåre Tveter (Dreyer Forlag, Oslo)

Bakgrunnsstoff

• Digitaliserte bøker av Emil Boyson hjå Nasjonalbiblioteket
  Denne litteraturartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.