Honningetarar
Stolahonningetar, Phylidonyris pyrrhopterus
Stolahonningetar, Phylidonyris pyrrhopterus
Systematikk
Rike: Dyr Animalia
Rekkje: Ryggstrengdyr Chordata
Underrekkje: Virveldyr Vertebrata
Klasse: Fuglar Aves
Orden: Sporvefuglar Passeriformes
Underorden: Passeri
Overfamilie: Meliphagoidea
Familie: Honningetarar Meliphagidae
Vigors, 1825

Honningetarar er ein stor og mangfaldig biologisk familie av små til mellomstore fuglar mest vanleg i Australia og Ny-Guinea, men òg funnen på New Zealand, Stillehavsøyane så langt aust som Samoa og Tonga, og øyane nord og vest for Ny-Guinea kjent som Wallacea. Bali, på den andre sida av Wallacelinja, har ein einskild art.

Skildring

Ein hofugl av prydhonningetar et nektar. Honningetarar vil typisk hengje frå greiner medan dei tar for seg av nektar

I motsetnad til kolibriar i Amerika, har ikkje honningetarar omfattande tilpassingar for å «stille» i lufta, men mindre medlemmer av familien «stiller» som kolibriar for å samle nektar frå tid til annan. Generelt føretrekker honningetarar å smette raskt frå grein til grein i dei ytre delar av bladverket, strekkje seg opp eller sidelengs eller hengje opp ned om naudsynt. Mange slekter har ein høgt utvikla børste på tungespissen, lengre hos nokre artar enn hos andre, tunga er då frynsa og med piggar som sug væske lett opp. Tunga blir trykt raskt og gjentatte gonger inn i ein blome, den øvre kjeven vil deretter komprimere væska ut når nebbet er lukka.

I tillegg til nektar, vil alle eller nesten alle honningetarar ta insekt og andre smådyr, vanlegvis ved å fange bytte i lufta, nokre gonger ved å plukke byttet. Nokre av dei større artane, spesielt kvitøyrehonningetar og tasmanhonningetar, vil søkje under bork etter insekt og anna føde. Mange artar supplerer kosthaldet med litt frukt, og eit fåtal artar et jamvel monaleg mengder frukt,[1] spesielt i tropiske regnskogar og, merkeleg, i halvtørr krattskog. Mistelteinhonningetar har spesialisert seg på ein plante, misteltein. Dei fleste artane lever av ein diett av nektar supplert med varierande mengder av insekt. Generelt er honningetarar med lange, tynne nebb er meir nektaretande enn dei med kortare nebb, men sjølv spesialiserte nektaretande som dei to Acanthorhynchus-artane må ta insekt som tilskot av protein i kosthaldet i hekkesesongen.

Trekk og streifvanar hos honningetarar er lite kjente. Dei fleste er i alle høve delvis mobile, men mange flyttingar ser ut til å vere lokale, eventuelt mellom faste føretrekte stader når tilhøva blir endra. Mange følgjer blomstring av føretrekte matplantar. Artar med habitat i tørre område ser ut til å flytte seg lengre og mindre føreseieleg enn artar i dei meir fruktbare områda. Det verkar sannsynleg at inga einskild forklaring vil dukke opp: den generelle regelen for honningetarrørsler er at det finst ingen generell regel.

Taksonomi, slekter og artar

Honningetarar og dei australske honningskvettar utgjer familien Meliphagidae. Totalt er det ca. 180 artar i ca. 40 slekter, omtrent halvparten av dei høyrer heime i Australia, mange av dei attverande finst på Ny-Guinea. Saman med dei næraste slektningane, alvesmettar, Maluridae, diamantfuglar, Pardalotidae, og tornsmettar, Acanthizidae, dannar dei ein superfamilie Meliphagoidea. Meliphagoidea har opphav frå tidleg i evolusjonære historie til underorden songfuglar av Passeriformes. [2]

Sjølv om honningetarar liknar på og oppfører seg mykje likt andre nektaretande sporvefuglar rundt om i verda slik som solfuglar og blomsterfuglar, er dei ikkje relatert, og likskapane er konsekvensen av konvergent evolusjon.

Omfanget av den evolusjonspartnarskapen mellom honningetarar og australske blomsterplantar er ukjent, men truleg monaleg. Svært mange australske plantar blir pollinert av honningetarar, spesielt Proteaceae, Myrtaceae og Epacridaceae. Det er kjent at honningetarar er viktige på New Zealand òg, og ein trur det same gjeld i andre delar av utbreiingsområdet.

Endringar i taksonomi

Stitsjfugl, tidlegare klassifisert i Meliphagidae med norsk namn stitsjhonningetar, har nyleg blitt fjerna og overført til ein ny familie Notiomystidae som einaste medlemmen der.[3] Gulskjermparadisfugl vart nyleg funnen å vere ein honningetar[4] og har fått namnet gulskjermhonningetar.

Melipotes carolae, engelsk 'Wattled Smoky Honeyeater', blei oppdaga i desember 2005 i Fojafjella i Papua, Indonesia[5] og skildra i 2007.

Rundt 2010 gjennomgjekk denne familiegruppa ein større revisjon i taksonomien, Clementslista tok inn endringane frå februar 2011.[6] Endringane kom med referanse til Driskell og Christidis (2004)[7] og Christidis og Boles (2008).[8]

Nye slekter i familien:

Utgår frå familien:

Oversyn slekter

Slekter av honningetarar i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.8 frå august 2013.[9] Informasjon om distribusjon etter IOC World Bird List.[10]

  • Slekt Acanthorhynchus, 2 artar, Australia
  • Slekt Certhionyx, kvitvenghonningetar, Australia
  • Slekt Pycnopygius, 3 artar, Ny-Guinea
  • Slekt Melitograis, stripemunkefugl, Molukkane
  • Slekt Prosthemadera, tuihonningetar, New Zealand
  • Slekt Meliphaga, 14 artar, Ny-Guinea, Australia, Dei små Sundaøyane
  • Slekt Lichenostomus, 20 artar, Australia, Tasmania, Ny-Guinea
  • Slekt Purnella, kvitpannehonningetar, Australia
  • Slekt Guadalcanaria, guadalcanalhonningetar, Salomonøyane
  • Slekt Oreornis, gullkinnhonningetar, Ny-Guinea
  • Slekt Manorina, 4 artar, Australia
  • Slekt Acanthagenys, rosennebbhonningetar, Australia
  • Slekt Anthochaera, 5 artar, Australia
  • Slekt Ramsayornis, 2 artar, Ny-Guinea, Australia
  • Slekt Conopophila, 3 artar, Ny-Guinea, Australia
  • Slekt Epthianura, 4 artar, Australia
  • Slekt Ashbyia, gibberfugl, Australia
  • Slekt Sugomel, svarthonningetar, Australia
  • Slekt Myzomela, 31 artar, Fiji, Dei små Sundaøyane, Micronesia, Molukkane, Ny-Guinea, Australia, Ny-Caledonia, Bismarckarkipelet, Salomonøyane, Samoa, Sulawesi, Sumba
  • Slekt Glycichaera, grønrygghonningetar, Ny-Guinea, Australia
  • Slekt Gliciphila, lynghonningetar, Australia
  • Slekt Cissomela, bandhonningetar, Australia
  • Slekt Anthornis, maorihonningetar, New Zealand
  • Slekt Lichmera, 11 artar, Dei små Sundaøyane, Molukkane, Ny-Guinea, Australia, Vanuatu, Ny-Caledonia
  • Slekt Phylidonyris, 5 artar, Australia
  • Slekt Trichodere, papirborkhonningetar, Australia
  • Slekt Foulehaio, polynesiahonningetar, Fiji, Samoa
  • Slekt Gymnomyza, 3 artar, Fiji, Samoa, Ny-Caledonia
  • Slekt Melithreptus, 6 artar, Australia, Tasmania, Ny-Guinea
  • Slekt Entomyzon, blåmaskehonningetar, Australia
  • Slekt Philemon, 15 artar, Ny-Guinea, Dei små Sundaøyane, Molukkane, Buru, Kai Islands, Tanimbar
  • Slekt Xanthotis, 4 artar, Ny-Guinea, Australia, Fiji
  • Slekt Plectorhyncha, stripehovudhonningetar, Australia
  • Slekt Grantiella, mistelteinhonningetar, Australia
  • Slekt Timeliopsis, 2 artar, Ny-Guinea
  • Slekt Melilestes, langnebbhonningetar, Ny-Guinea
  • Slekt Stresemannia, bougainvillehonningetar, Salomonøyane
  • Slekt Melipotes, 4 artar, Ny-Guinea
  • Slekt Macgregoria, gulskjermhonningetar, Ny-Guinea
  • Slekt Melidectes, 11 artar, Bismarckarkipelet, Ny-Guinea
  • Slekt Ptiloprora, 6 artar, Ny-Guinea
  • Slekt Myza, 2 artar, Sulawesi





Kjelder

Referansar

  1. Lindsey, Terence (1991). Forshaw, Joseph, red. Encyclopaedia of Animals: Birds. London: Merehurst Press. s. 208. ISBN 1-85391-186-0. 
  2. Barker et al. 2004
  3. Driskell et al. 2007
  4. Cracraft & Feinstein 2000
  5. «Lost World of New Species Found in Indonesia». National Geographic Society. 7. februar 2006. Henta 16. november 2010. 
  6. «Updates & Corrections – February 2011». Clements Checklist. Henta 5. november 2013. 
  7. Driskell, A. C., and L. Christidis. 2004. Phylogeny and evolution of the Australo-Papuan honeyeaters (Passeriformes, Meliphagidae). Molecular Phylogenetics and Evolution 31: 943–960.
  8. Christidis, L. and W. E. Boles. 2008. Systematics and taxonomy of Australian birds. CSIRO Publishing, Melbourne.
  9. Clements, J.F.; T.S. Schulenberg; M.J. Iliff; B.L. Sullivan; C.L. Wood; D. Roberson (august 2013), The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.8 (CSV), Cornell Lab of Ornithology, henta 5. november 2013 
  10. Gill, F; D Donsker, red. (2010). «IOC World Bird Names (version 2.6) - Master list including species Ranges and comments in computer format». Henta 16. november 2010. [daud lenkje]. Tilgjengeleg frå http://www.worldbirdnames.org/

Bakgrunnsstoff