K (k) er den ellevte bokstaven i det latinske alfabetet. Han stammer frå greske kappa (Κ, κ), som i latin og i dei romanske språka så godt som heilt er avløyst av c. Lydverdien til bokstaven er i regelen ein ustemt, bakre plosiv, men føre fremre vokalar på norsk og svensk har han oftast lydverdien [kj] (på norsk føre e, i og ei, øy, bortsett frå visse namn og framandord).

Ord som ikkje finst på k, bør søkast under c. Merk òg at både den greske bokstaven x og den russiske bokstaven x blir transkribert som kh, til dømes Khalkis og Kharkov.

K kan vise til

• K - kjemisk symbol for grunnstoffet kalium
• K - I SI-systemet eit symbol for grunneininga Kelvin (temperatur)
• K - symbol for varmeoverføringskoeffisient (varmegjennomgangskoeffisient). Her blir òg k nytta.
• K - på tyske bilskilt: Köln
• K - på austerrikske bilskilt: Klagenfurt
• K - på norske bilskilt før 1971: Vest-Agder fylke
• K – i skandinaviske og tyske ordenar forkorting for kommandør (tysk Komtur eller Kommandeur), vanlegvis den høgaste graden i ordenen. I britiske ordenar er han forkorting for Knight.

k kan vise til

• k - I SI-systemet eit symbol for kilo. Skrive føre eit einingssymnbol tydet det at eininga skal multipliserast med 1000. Innan IT står k (kilo) for 2¹⁰ = 1024. Til dømes er 1 kB = 1 kilobyte = 1024 bytes.
• k (i kursiv) - symbol for Boltzmann-konstanten = 1,380 662 · 10–23 J/K.

Kjelder

«K – bokstav» i Store norske leksikon, snl.no.