Sigmund Skard var son av folkehøgskulelæraren og skuledirektøren Matias Skard (1846-1927) frå Øyer i Gudbrandsdalen og lærar og sekretæren Gyda f. Christensen (1868-1916) frå Finnås i Hordaland. Matias vart enkemann to gonger før han gifta seg med Gyda. Marie f. Bø døydde av tuberkulose kort etter at ho fekk sitt andre barn, og Nilsine f. Myhre fekk blodpropp like etter at ho fødde sitt første. Matias var i nestan ti år eine ansvarleg for dei tre små barna. Han fekk fem barn med Gyda og saman oppseda dei den store barneflokken, der Sigmund var nummer seks. Samtidig hjelpte Gyda mannen i embetet. Sigmund vaks opp i eit usedvanleg rikt miljø intellektuelt og kulturelt prega av kristelege, menneskelege og folkelege verdiar. Halvbroren Olav vart professor på Landbrukshøgskulen i Ås og Torfinn vart hagebrukslærar ved Telemark landbruksskule på Søve. Broren Bjarne vart biskop i Tunsberg, Eiliv vart professor og Vemund lektor ved Universitetet i Oslo. Halvsystera Målfrid Birkeland var med å etablera Fana folkehøgskule med mannen sin Martin, og systera Gunnhild Skard var lærar.[2]
Sigmund studerte ved Universitetet i Oslo, las språk og litteratur, vart cand.philol., tok magistergraden i allmenn litteratur og doktorgrad om Aasmund Olavsson Vinje og antikken. Samstundes arbeidde han som bibliotekar ved Universitetsbiblioteket, var engasjert i målsaka og skreiv dikt. I 1933 gifta han seg med barnepsykologen og kvinnesaksforkjemparen Åse Gruda Skard, dotter av lærar og kvinnesakspioner Karen Grude Koht og historieprofessor og politikar Halvdan Koht. Saman fekk dei fem barn: Torild Skard og Målfrid Grude Flekkøy (1936), Halvdan og Åsmund (1939) og Anne Skard (1945).[3]
Portrett av Åse Gruda og Sigmund Skard, 1934. Frå Nasjonalbibliotekets arkiv
Da den tyske invasjonen kom i 1940, flykta familien via Sovjet og Japan til USA og budde i Washington DC under heile den andre verdskrigen. Skard arbeidde ved Kongressbiblioteket og var rådgjevar for norske saker i Office of War Information, OWI, samtidig som han reiste rundt og heldt foredrag for å fremja Noregs sak.
Familien kom attende til Noreg etter krigen og flytta inn i villaen «Karistua» på Lysaker i Bærum saman med svigerforeldra til Sigmund. Sigmund var utnemnd til første professor i amerikansk litteratur i Norden ved Universitetet i Oslo, medan Åse vart dosent i psykologi. I Karistua vart det etablert ein uvanleg storfamilie, der Sigmund og Åse tok seg av barn og gamle i mange år og var samstundes gjestfrie vertar for familie og vener, studentar og kolleger frå ulike miljø og mange land. Dei var båe radikale kulturpersonlegdomar og feministar og meinte båe foreldre skulle vera yrkesaktive og ta del i oppsedinga av barna. Sigmund nytta meir merksemd og kraft saman med barna enn fedre flest på den tida med omsorg og stell, leik og litteratur. Hovudansvaret for organiseringa av hushaldet og det praktiske arbeidet fall likevel på Åse.[3]
Skard måtte kjempa for eit Amerika-studium ved universitetet, ikkje berre eit engelsk-studium samla om britisk språk og litteratur. Han skreiv om amerikansk litteratur, heldt fengjande førelesingar og sette om tekster frå engelsk. I 1954 etablerte han European Association for American Studies og reiste både i Europa og fjernare land for å fremja studiet av Amerika ved høgre læreinstitusjonar. I Noreg vart han styreleiar for den Internasjonale Sommarskulen på Universitetet. Han engasjerte seg i målpolitikken, var nestleiar i Noregs Mållag og styreleiar i Det Norske Samlaget. Han ga ut ei rekkje diktsamlingar og gjendiktingar frå ulike språkområde.
Prisar og utmerkingar
I 1965 vart Skard tildelt Bastianprisen for ei særskilt god gjendikting (Dante, saman med Henrik Rytter).
.jpg)
