Wukinesisk eller berre wu er eit kinesisk språk eller ei dialektgruppe som blir snakka av rundt 77 millionar menneske i Wu-regionen rundt Shanghai, sørlege Jiangsu, Zhejiang og ein del av Anhui aust i Kina. Wukinesisk blir også snakka i fleire utvandrarmiljø.

Sammenlikna med mandarinkinesisk har wu-dialektane eit noko ulikt ordforråd, tidvis ei anna ordstilling og fleire språktonar. Dialektane i Shaoxing og Wenzhou har åtte tonar medan shanghainesisk har fem.

Wukinesisk blir gjerne delt inn i seks hovuddialektar:

• Tàihú 太湖: Sør-Jiangsu og nord-Zhejiang. Her høyrer mellom anna shanghainesisk, suzhouhua, wuxihua, changzhouhua, hangzhouhua, ningbohua og shaoxinghua til.
• Táizhōu 台州: I Zhejiang
• Dōng'ōu 东瓯: I Wenzhou (Zhejiang)
• Wùzhōu 婺州: I og rundt Jinhua (Zhejiang)
• Chùqú 处衢: I og rundt Lishui og Quzhou (Zhejiang)
• Xuānzhōu 宣州: I og rundt Xuancheng (Anhui)

Nokre kjende wutalarar er Chiang Kai-shek, Lu Xun og Cai Yuanpei. Språket blir brukt i Shaoxing-opera og i framføringar av den populære utøvaren Zhou Libo.

Wukinesisk har elles låg status i høve til det offisielle mandarinkinesisk. Det er ikkje offentleg anderkjend i Kina, og blir i dag ikkje brukt i skular eller offentleg samanheng. Ei rekkje tv-program blir laga på wuspråk, men offisielle retningsliner seier at desse ikkje kan kringkastast i beste sendetid.^[1]

• Yuen Ren Chao [Zhào Yuánrèn 赵元任]: «Contrastive aspects of the Wu dialects», i: Language 43:1 (1967), s. 92-101.
• Jerry Norman: Chinese, Cambridge, 1988.
• Zhào Yuánrèn 赵元任: Xiàndài Wúyǔ de yánjiū 《现代吴语的研究》 (Studiar av dei moderne Wu-dialektane, 1928).
• Qián Nǎiróng 钱乃荣: Dāngdài Wúyǔ yánjiū 《当代吴语研究》 (Studiar av Wu-dialektane i samtida, 1992).