Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
8 stycznia 1894 |
Numer kolejny |
379 |
Oznaczenie tymczasowe |
1894 AQ |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu |
|
Półoś wielka |
3,1312 au |
Mimośród |
0,1908 |
Peryhelium |
2,5337 au |
Aphelium |
3,7288 au |
Okres obiegu wokół Słońca |
5 lat 198 dni 20 godzin |
Średnia prędkość |
16,83 km/s |
Inklinacja |
1,66° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica |
84,787 km |
Masa |
4,8×1017 kg |
Średnia gęstość |
1,2 g/cm3 |
Okres obrotu |
(14 h 8 min 28 s) h |
Albedo |
0,046 |
Jasność absolutna |
8,87m |
Typ spektralny | |
Satelity naturalne |
1 – S/2003 (379) 1 |
(379) Huenna – dość duża planetoida z pasa głównego.
Planetoida została odkryta 8 stycznia 1894 roku w Observatoire de Nice w Nicei przez Auguste’a Charloisa. Jej nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy szwedzkiej wyspy Hven, gdzie przez 21 lat pracował duński astronom Tycho Brahe[1]. Przed jej nadaniem planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (379) 1894 AQ.
Orbita (379) Huenny nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 1,66°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 5 lat i 199 dni, krążąc w średniej odległości 3,13 j.a. od Słońca. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 16,83 km/h.
(379) Huenna należy do rodziny planetoidy Themis.
Huenna ma średnicę ok. 92 km. Jej albedo wynosi 0,046, a jasność absolutna to 8,87m. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 159 K. Planetoida ta zalicza się do asteroid węglowych typu B.
14 sierpnia 2003 Jean-Luc Margot odkrył za pomocą teleskopu Keck II obecność małego księżyca Huenny o średnicy 7 km, orbitującego w odległości ok. 3400±11 km od tej planetoidy po orbicie o mimośrodzie 0,334±0,075. Okres obiegu tego satelity to 80,8±0,36 dnia. Na razie nosi on tymczasowe oznaczenie S/2003 (379) 1.