Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1942 |
Nazwa wyróżniająca | |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
Rodzaj wojsk |
wojska pancerne |
Podległość | |
Skład |
107 Brygada Pancerna |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
16 Humański Korpus Pancerny odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, Suworowa i Kutuzowa (ros. 16-й танковый Краснознамённый орденов Суворова и Кутузова корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
16 Korpus Pancerny (w skrócie „16-й тк”) powstał w 1942. Uczestnicząc w walkach na froncie wschodnim wchodził w skład 2 Armii Pancernej. Dowodzony był przez gen. mjr Iwana Dubowoja[1]. Funkcję szefa sztabu pełnił płk Dawid Bibergan[2]. W 1944 uczestniczył w letniej ofensywie Armii Czerwonej o kryptonimie Bagration. Będąc w składzie 2 Armii Pancernej 24 lipca zdobył Lublin. W bitwie pod Warszawą stoczonej z niemieckimi jednostkami pancernymi 1 Dywizją Pancerno-Spadochronową Hermann Göring, 3 Dywizją Pancerną SS „Totenkopf” i 5 Dywizją Pancerną SS „Wiking”, Korpus poniósł olbrzymie straty i został zmuszony do odwrotu, następnie podobnie jak pozostałe jednostki armii radzieckiej uczestniczące w bitwie, został zluzowany przez oddziały 70 i 47 armii[3].
Według danych z 20 lipca 1944, 16 KPanc liczył 11 088 żołnierzy, a jego głównym uzbrojeniem było: