Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Adriaen van Ostade (ur. 10 grudnia 1610 w Haarlemie, zm. 2 maja 1685 tamże) – holenderski malarz, rysownik i akwaforcista, uczeń Fransa Halsa w roku 1627.
Jego ojciec Jan Hendricx pochodził z miasteczka Ostade niedaleko Eindhoven. Stąd zarówno Adriaen oraz jego młodszy brat Isaack przyjęli taki przydomek. Przed 1634 r. Adriaen van Ostade został członkiem gildii św. Łukasza w Haarlemie, w której był dziekanem w latach 1662–1663[1]. W 1636 r. wstąpił do straży miejskiej. W latach 1638–1640 był żonaty. Drugi raz został wdowcem w 1666 r.
Przypisuje się mu blisko 1000 obrazów, na których przedstawiał życie codzienne mieszkańców Holandii. Były to głównie sceny ludowe, najczęściej z życia żebraków, włóczęgów, określane jako gueuseries. Na jego obrazach dominują mistrzowsko i humorystycznie pokazane sceny w chatach chłopskich, szynkach i oberżach. Widzimy palaczy w oparach dymu, pijaków, karciarzy, wiejskich grajków, hulanki, kłótnie i bijatyki.
Po 1650 roku artysta zaczął malować sceny z dużymi postaciami, umieszczonymi często w futrynie okna. Stosował stonowaną kolorystykę, sporadycznie rozjaśnianą występującymi lokalnie plamami ostrzejszych barw. Miał znaczny wpływ na harlemskie malarstwo rodzajowe.
W Polsce znajduje się siedem obrazów autorstwa Adriaena van Ostade lub jemu przypisywanych: