An-22 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Antonow |
Typ | |
Konstrukcja |
metalowa |
Załoga |
5–6 |
Historia | |
Data oblotu |
27 lutego 1965 |
Lata produkcji |
1965–1975 |
Liczba egz. |
68 |
Dane techniczne | |
Napęd |
4 x Kuzniecow NK-12MA |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
64,4 m |
Długość |
57,3 m[1] |
Wysokość |
12,53 m |
Powierzchnia nośna |
345 m² |
Masa | |
Własna |
118 727 kg[1] |
Startowa |
205 000 kg |
Paliwa |
96 000 kg[1] |
Zapas paliwa |
127 000 l[1] |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
608 km/h[1] |
Pułap praktyczny |
8000 m[1] |
Zasięg |
3 100 km (z ładunkiem) |
Rozbieg |
1460 m[1] |
Dobieg |
1040 m[1] |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
ZSRR / Rosja, Ukraina | |
Rzuty | |
An-22 (ros. Aн-22, Антей – „Antei”) – radziecki samolot transportowy zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Olega Antonowa. W kodzie NATO otrzymał oznaczenie Cock.
Samolot przewidziany do transportu wojska i ładunków oraz poszukiwania złóż minerałów. Wyposażony w silniki turbośmigłowe Kuzniecow NK-12, które napędzały również samoloty Tu-95 i Tu-142 z rodziny samolotów bombardujących i patrolujących. NK-12 był najpotężniejszym wówczas używanym turbinowym silnikiem śmigłowym. Pierwszy lot samolotu miał miejsce 27 lutego 1965 roku. Pierwszy publiczny pokaz odbył się podczas Międzynarodowych Pokazów Lotniczych w Paryżu rok później. W swoim czasie An-22 był największym samolotem transportowym na świecie. W roku 1970 uległ katastrofie samolot An-22 z żywnością i sprzętem przeznaczonym do pomocy dla Peru po trzęsieniu ziemi. W 1975 roku produkcja została zakończona. Wyprodukowano 68 maszyn[2].
Samolot został zaprojektowany jako strategiczna maszyna przystosowana do operowania z krótkich lądowisk. Zmiana ciśnienia w oponach dawała możliwość startu z nieutwardzonych lądowisk. Wysoko umieszczone skrzydła umożliwiły skonstruowanie ogromnej przestrzeni ładunkowej mierzącej 33 metry długości oraz 639 m³ objętości. Oddzielona hermetyzowana kabina pozwalała na zmieszczenie od 5 do 8 członków załogi, oraz 29 pasażerów. Część ładunkowa nie była hermetyzowana, co pozwalało na otworzenie tylnych drzwi ładunkowych podczas lotu i desant wojska spadochronowego oraz sprzętu. Samolot mógł przenosić ładunek o masie do 60 ton (istniały plany zwiększenia ładowności do 80 ton, lecz nie zostały wdrożone)[3]. W doświadczalnym locie rekordowym w 1967 roku uniósł ładunek o masie 100,44 ton na wysokość 7848 m[4], ustanawiając nadal niepobity rekord dla samolotu turbośmigłowego. Zamontowane silniki są najpotężniejszymi silnikami turbośmigłowymi kiedykolwiek zamontowanymi w samolocie (i największymi jakie powstały), 4 silniki Kuzniecow NK-12MA każdy po 11 030 kW (14997 KM).[potrzebny przypis]