Andrzej Abazyn, ukr. Андрій Абазин (zm. 20 lutego 1703) – kozacki dowódca wojskowy, jeden z uczestników powstania przeciwko Polsce w końcu XVII wieku i na początku XVIII na prawym brzegu Dniepru. Pułkownik bracławski w latach 1684–1703. Z pochodzenia abazyńczyk.

Był uczestnikiem wspólnego, polsko-kozackiego pochodu przeciwko Turcji na Mołdawię w latach 1686–1687. W 1691–1696 brał udział w pochodach na fortece tureckie Kyzykermen, Bendery, Oczaków, Budziak. Organizował także obronę przeciwko napaściom wojsk turecko-tatarskim.

W latach 1702–1703 stał na czele powstania kozaków bracławszczyzny i Podola przeciwko Rzeczypospolitej. Brał udział w oblężeniu Białej Cerkwi i zdobywał Niemirów i Bar. W lutym 1703 w bojach pod miejscowością Ładyżyn (w obwodzie winnickim) został ciężko ranny i dostał się do niewoli.

Rozkazem hetmana polnego Adama Sieniawskiego był torturowany i wbity na pal w Szarogródzie.

• Чухліб Т. В. Абазин (Абазинець) Андрій // Енциклопедія історії України. – Т. 1. – К., 2005. – С. 9.
• Малий словник історії України. – К.: Либідь, 1997.
• Сергієнко Г. Я. Визвольний рух на Правобережній Україні в кінці XVII – на початку XVIII ст. – Київ,1963.
• Władysław Konopczyński, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 4.

• Andrzej Abazyn. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2020-12-29].