| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 października 1966 |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: politologia, historia najnowsza Polski | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1994 – nauki o polityce |
| Habilitacja |
2004 – nauki o polityce |
| Profesura |
2009 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Antoni Kazimierz Dudek (ur. 17 października 1966 w Krakowie) – polski historyk, politolog i publicysta, profesor nauk humanistycznych, członek Rady Instytutu Pamięci Narodowej (2010–2016), profesor zwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
Uczył się w szkole średniej w Krakowie, był laureatem XI Olimpiady Historycznej z roku szkolnego 1984/1985[1]. W 1990 ukończył studia w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1994 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy dotyczącej polityki władz PRL wobec Kościoła katolickiego w latach 1956–1970. W 2004 habilitował się na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy Reglamentowana rewolucja. Rozkład dyktatury komunistycznej w Polsce 1988–1990[2]. Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2009 prezydent Lech Kaczyński nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych[3].
W 1989 jako asystent-stażysta został nauczycielem akademickim Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie był kolejno asystentem, adiunktem i profesorem nadzwyczajnym. W latach 2011–2014 był kierownikiem Katedry Współczesnej Polityki Polskiej UJ[2][4]. W 2014 został profesorem zwyczajnym w Instytucie Politologii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego[4]. W latach 2018–2019 był kierownikiem Katedry Instytucji i Zachowań Politycznych, a w następnym roku akademickim przeszedł do pracy w Instytucie Nauk Historycznych UKSW. W 2015 został też członkiem Rady Naukowej Instytutu Studiów Politycznych PAN w Warszawie[5].
We wrześniu 2000 rozpoczął pracę w Biurze Edukacji Publicznej IPN na stanowisku naczelnika Wydziału Badań Naukowych, Dokumentacji i Zbiorów Bibliotecznych. Od lutego 2006 do kwietnia 2010 był doradcą prezesa IPN Janusza Kurtyki. W 2011 został wybrany przez Sejm w skład nowo powołanej Rady IPN[6], od 2015 pełnił funkcję jej przewodniczącego. Organ ten został zniesiony nowelizacją ustawy o IPN w 2016.
Zajmuje się najnowszą historią polityczną Polski oraz jej współczesnym systemem politycznym. Autor i współautor kilkunastu książek oraz kilkuset artykułów poświęconych przede wszystkim historii najnowszej, w latach 2002–2009 był członkiem redakcji półrocznika „Pamięć i Sprawiedliwość”. Publikował m.in. w tygodniku „Wprost” oraz w „Rzeczpospolitej” i „Dzienniku”. Na antenie TVP Historia od maja 2007 do maja 2009 prowadził program publicystyczny Kulisy III RP. Był konsultantem kilkunastu filmów dokumentalnych i seriali telewizyjnych (m.in. Gry wojenne)[7]. Autor stałego felietonu o książkach w miesięczniku „W Sieci Historii”. Prowadzący cykliczne audycje Ćwierćwiecze, Retrospekcje i Rzeczypospolite w Programie II Polskiego Radia, współprowadzący (z Wiktorem Świetlikiem) program o książkach Ex Libris w TVP Historia, a także współprowadzącym (z Łukaszem Warzechą) program Podwójny kontekst dostępny na YouTube[8]. W 2022 w serwisie tym zaczął również prowadzić autorski kanał „Dudek o Historii”[9].
Powołany w skład jury Konkursu „Książka Historyczna Roku”[10], od 2016 jako przewodniczący tego gremium. W 2019 zrezygnował z tej funkcji oraz z udziału w pracach jury, protestując przeciwko działaniom niektórych organizatorów konkursu[11]. W 2017 został członkiem jury Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego[12]. W latach 2018–2020 członek zarządu stowarzyszenia Inkubator Umowy Społecznej, promującego koncepcję decentralizacji ustroju Polski[13]. Od 2020 współprzewodniczący rady IUS[14].
Odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)[15] oraz Złotym Krzyżem Zasługi (2007)[16].
