Antropologia historyczna a. antropologia historii – dziedzina brytyjskiej antropologii społecznej zajmująca się etnograficznym odczytywaniem historii, która wyłoniła się w latach 1960. wraz z upadkiem paradygmatu funkcjonalistycznego zorientowanego na badania synchroniczne. Pierwszym antropologiem brytyjskim, który otwarcie ogłosił potrzebę powrotu do badań historycznych był Edward Evans-Pritchard.

W odróżnieniu od tradycyjnej historiografii, koncentrującej się na analizie empirycznych "faktów historycznych", antropologia historyczna w centrum swojego zainteresowania stawia mniej uchwytną kulturę. Antropologia historyczna znajduje się pod silnym wpływem francuskiej mikrohistorii.

Najbardziej znani antropolodzy historyczni to związani z Oksfordem (gdzie pracował Edward Evans-Pritchard) Edwin Ardener, Kirsten Hastrup, Malcolm Chapman.

Odpowiednikiem antropologii historycznej w amerykańskiej antropologii kulturowej jest etnohistoria. W 2011 roku wyszedł pierwszy numer Rocznika Antropologii Historii [1] . Czasopismo publikuje raz w roku Bibliografie Antropologii Historii.