Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii, Azji i wyspach Polinezji[3].
Morfologia
Długość ciała 16–41 cm (włącznie z ogonem); masa ciała 39–158 g[4].
Systematyka
Etymologia
Aplonis: gr. ἁπλοος haploos – prosty, zwykły; ορνις ornis, ορνιθος ornithos – ptak[5].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:
- Aplonis metallica – skworczyk towarzyski
- Aplonis mystacea – skworczyk żółtooki
- Aplonis cantoroides – skworczyk śpiewny
- Aplonis crassa – skworczyk stalowy
- Aplonis feadensis – skworczyk atolowy
- Aplonis insularis – skworczyk wyspowy
- Aplonis magna – skworczyk długosterny
- Aplonis brunneicapillus – skworczyk białooki
- Aplonis grandis – skworczyk duży
- Aplonis dichroa – skworczyk brązowoskrzydły
- Aplonis zelandica – skworczyk rdzawoskrzydły
- Aplonis striata – skworczyk marmurkowy
- Aplonis santovestris – skworczyk górski
- Aplonis panayensis – skworczyk zielony
- Aplonis mysolensis – skworczyk molucki
- Aplonis minor – skworczyk krótkosterny
- Aplonis opaca – skworczyk mikronezyjski
- Aplonis pelzelni – skworczyk karoliński
- Aplonis tabuensis – skworczyk polinezyjski
- Aplonis atrifusca – skworczyk samoański
- Aplonis corvina – skworczyk kruczy – takson wymarły, znany tylko z dwóch okazów, najprawdopodobniej wymarły w XIX wieku[7]
- Aplonis cinerascens – skworczyk szarawy
- Aplonis ulietensis – skworczyk wulkaniczny – takson wymarły, najprawdopodobniej wymarł w latach 1774–1850 po przybyciu szczurów na wyspę[8]
- Aplonis mavornata – skworczyk skromny – takson wymarły, znany tylko z jednego okazu[9]
- Aplonis fusca – skworczyk ogorzały – takson wymarły w latach dwudziestych XX wieku[10]