Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
Specjalność: pedagogika specjalna, kultura i niepełnosprawność, metodologia jakościowa, studia nad niepełnosprawnością | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Beata Anna Borowska-Beszta (ur. 1966 w Toruniu) – polska pedagog, pedagog specjalna i oligofrenopedagog, badaczka studiów nad niepełnosprawnością, doktor habilitowana, profesor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracuje na Wydziale Filozofii i Nauk Społecznych UMK w Instytucie Nauk Pedagogicznych[2][3].
Beata Borowska-Beszta jest kontynuatorką myśli pedagogicznej torunianki, pedagog specjalnej i andragog Wandy Szuman oraz byłą studentką, doktorantką, a następnie wieloletnią współpracownicą dr. art. kw. II st. Andrzeja Wojciechowskiego, prof. UMK, Kierownika Zakładu Pedagogiki Specjalnej Instytutu Pedagogiki UMK oraz założyciela w latach 80. XX wieku w Toruniu Pracowni Rozwijania Twórczości Osób Niepełnosprawnych (PRTON). Do jej głównych zainteresowań badawczych należą kulturowe studia nad niepełnosprawnością w Polsce i na świecie oraz transmisja wiedzy o niepełnosprawności w rezerwuarach kultury. Ważnym kontekstem jej badań są stałe eksploracje metodologiczne w zakresie metodologii jakościowej nauk społecznych w dyscyplinie pedagogika.
Beata Borowska-Beszta publikuje regularnie o kulturowych kontekstach niepełnosprawności od 1992 (w Polsce) i 2005 (za granicą). Jej publikacje ukazały się w USA, Wielkiej Brytanii, Francji, Czechach, Indiach, Jordanii, Turcji. Beata Borowska-Beszta jest redaktorem, członkiem rad naukowych, redakcji lub recenzentem zewnętrznym w czasopismach naukowych w Polsce (Jakościowe Badania Pedagogiczne, Niepełnosprawność i Rehabilitacja), Wielkiej Brytanii (Disability & Society), Niemczech (Forum:Qualitative Social Research), USA (American Journal of Qualitative Research) i in. Od 1999 prowadzi studia nad niepełnosprawnością i badania terenowe w kulturach niepełnosprawności stosując etnografię, mikroetnografię, etnografię wizualną, etnografię fokusową oraz etnografię cyfrową. Dotychczasowe etnograficzne projekty badawcze były realizowane w Polsce, jak również we Francji (2012), Japonii (2016) oraz Szkocji (2017)[2].