Bibrokatol
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
4,5,6,7-tetrabromobenzo[d][1,3,2]dioksabizmol-2-ol
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
farm.
|
nowiform, łac. bibrocatholum, bismuthum tetrabromobenzocatechinicum, noviformium[1]
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C6HBiBr4O3
|
Masa molowa
|
650,67 g/mol
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
6915-57-7
|
PubChem
|
16683103
|
DrugBank
|
DB13818
|
SMILES
|
C12=C(C(=C(C(=C1Br)Br)Br)Br)O[Bi]O2.O
|
|
InChI
|
InChI=1S/C6H2Br4O2.Bi.H2O/c7-1-2(8)4(10)6(12)5(11)3(1)9;;/h11-12H;;1H2/q;+3;/p-3
|
InChIKey
|
VTAVFIZOZUAKKE-UHFFFAOYSA-K
|
|
|
|
Klasyfikacja medyczna
|
ATC
|
S01AX05
|
Farmakokinetyka
|
|
Działanie
|
antyseptyczne, ściągające, przeciwzapalne
|
|
Uwagi terapeutyczne
|
|
Drogi podawania
|
miejscowo
|
|
|
Bibrokatol (łac. bibrocatholum) – organiczny związek chemiczny stosowany w leczeniu chorób oczu, dezynfekcji ran i oparzeń. Podobnie jak inne związki bizmutu wykazuje działanie odkażające, ściągające i przeciwzapalne. Używany w okulistycznych postaciach leku (krople do oczu, maści do oczu) w zakresie stężeń 1–5%. W polskim lecznictwie mało znany i prawie niestosowany.