 Charles Berling w 2013 w Hawrze | |
| Data i miejsce urodzenia |
30 kwietnia 1958 |
|---|---|
| Zawód |
aktor, scenarzysta, reżyser |
Charles Berling (ur. 30 kwietnia 1958 w Saint-Mandé, w regionie Île-de-France, w departamencie Dolina Marny) – francuski aktor, scenarzysta i reżyser.
w Saint-Mandé, w regionie Île-de-France, w departamencie Dolina Marny jako syn nauczycielki języka angielskiego i lekarza francuskiej marynarki wojskowej w Toulon. W wieku piętnastu lat zaczął wraz z bratem występować w szkolnym teatrze. Jego zainteresowania aktorstwem wzrosły dzięki jego miłości do literatury autorów takich jak Charles Baudelaire i Louis-Ferdinand Céline. Później studiował w Institut National Supérieur des Arts du Spectacle (INSAS) przy Uniwersytecie w Belgii w Brukseli. Grał w takich przedstawieniach jak Szkoła kobiet (L’Ecole des femmes, 1985) Moliera i Botho Straussa Park (Le Parc, 1986). Wkrótce potem otrzymał angaż od Jean-Louis Martinelli, dyrektora Teatru Narodowego w Strasburgu, w którym spędził kilka lat występując m.in. w sztuce Bernarda-Marie Koltès Roberto Zucco (1995). W 2004 zagrał tytułowego bohatera dramatu szekspirowskiego Hamlet.
Debiutował na dużym ekranie rolą inspektora Focarda w filmie Zbrodnie w domu (Meurtres à domicile, 1982). Był pięciokrotnie nominowany do nagrody Cezara; jako François w dramacie Przybyć w terminie z martwym (Petits arrangements avec les morts, 1994), za rolę Markiza Grégoire Ponceludona de Malavoy w komediodramacie kostiumowym Śmieszność (Ridicule, 1996) z Jeanem Rochefort, Bernardem Giraudeau i Fanny Ardant, jako Jean-Marie Kunstler w komediodramacie Pranie na sucho (Nettoyage à sec, 1997), jako zakochany nauczyciel filozofii w melodramacie Nuda (L’Ennui, 1998) oraz w roli protestanckiego pastora w melodramacie Ścieżki uczuć (Les Destinées sentimentales, 2000) z Emmanuelle Béart i Isabelle Huppert. Za postać Jeana-Marie w dramacie Ci, którzy mnie kochają wsiądą do pociągu (Ceux qui m’aiment prendront le train, 1998) u boku Jeana-Louisa Trintignant i Vincenta Perez otrzymał nagrodę Étoile d’Or w Paryżu[1].
Był żonaty z Sophie Hatier, z którą ma syna Émile (ur. 7 grudnia 1990). W 1999 ożenił się z Camille Japy. W 2002 wspierał kampanię prezydencką Lionela Jospina.
