Cynaryzyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C26H28N2

Masa molowa

368,51 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały proszek[2]

Identyfikacja
Numer CAS

298-57-7
7002-58-6 (dichlorowodorek)

PubChem

1547484

DrugBank

DB00568

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

N07 CA02
N07 CA52

Ten artykuł od 2012-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon ((Dopracować)) z tego artykułu.

Cynaryzyna (łac. Cinnarizinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna piperazyny, lek hamujący odruch wymiotny oraz działający nootropowo[4].

Działanie

Jest antagonistą wapnia, co objawia się działaniem rozkurczowym na naczynia krwionośne. Poprawia krążenie obwodowe, mózgowe i wieńcowe, powstrzymuje mdłości. Działa również lekko uspokajająco oraz znieczulająco. Powoduje poprawę procesów myślowych (poprzez lepsze dotlenienie mózgu). Ponadto hamuje wpływ kinin na naczynia krwionośne, w wyniku czego dochodzi do zwiększenia przepływu krwi. Może osłabiać sprawność psychoruchową (nie powinno się prowadzić samochodu, będąc pod wpływem tego leku). Działanie cynaryzyny utrzymuje się przez około 24 godziny.

Zastosowania

Cynaryzyna jest stosowana w zaburzeniach krążenia mózgowego na tle miażdżycy, zawrotach i bólach głowy, szumie w uszach, stanach pourazowych, zaburzeniach krążenia obwodowego, niedokrwieniu kończyn, nudności i wymiotach (choroba lokomocyjna), zaburzeniach błędnikowych, nieżycie nosa, reakcjach alergicznych skóry.

Preparaty

Leki zawierające cynaryzynę: Cinnarizinum, Stugeron. Związek został zsyntetyzowany w 1955 roku przez firmę Janssen Pharmaceutica[4].

Dawkowanie

50–150 mg na dobę podzielone na 2 lub 3 dawki. W ostrych stanach alergicznych 50 mg 4 razy dziennie.

Interakcje

Alkohol wzmacnia działanie cynaryzyny.

Przypisy

  1. a b Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3.
  2. a b c d e Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  3. Cinnarizine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-07-13] (ang.).
  4. a b c Cinnarizine, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00568 (ang.).

Bibliografia