Data i miejsce urodzenia |
20 lutego 1997 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
dziennikarka |
Darja Dzmitryjeuna Czulcowa (biał. Дар’я Дзмітрыеўна Чульцова; ur. 20 lutego 1997 w Szkłowie) – białoruska dziennikarka i więzień polityczny.
Darja Czulcowa urodziła się w Szkłowie na Białorusi. Od dziecka interesowała się dziennikarstwem. Już na studiach uczestniczyła w projekcie Mogilev.online, a po ukończeniu w 2020 roku Mohylewskiego Uniwersytetu Państwowego im. Arkadzia Kulaszowa rozpoczęła pracę jako reporter w telewizji Biełsat[1].
Darja Czulcowa i Kaciaryna Andrejewa zostały aresztowane przez milicję 15 listopada 2020 roku, gdy prowadziły na żywo transmisję z okna mieszkania na 13 piętrze wieżowca, pokazując brutalne rozpędzanie przez siły bezpieczeństwa uczestników demonstracji na Placu Przemian w Mińsku. Demonstracja miała upamiętnić zamordowanego Ramana Bandarenkę[2]. Obu dziennikarkom wytoczono proces karny, oskarżając o organizowanie działań rażąco naruszających porządek publiczny[3]. W lutym 2021 roku sąd (sędzia – Natallia Buhuk, prokurator – Alina Kasianchyk, śledczy – Ihar Kurylovich) za koordynowanie zamieszek politycznych skazała je na 2 lata kolonii karnej[4].
24 listopada 2020 roku dziesięć organizacji, między innymi: Centrum Obrony Praw Człowieka Wiasna, Białoruskie Stowarzyszenie Dziennikarzy, Białoruski Komitet Helsiński, uznały ją za więźnia politycznego[2]. 10 grudnia 2020 roku za działalność na rzecz praw człowieka otrzymała tytuł Dziennikarza Roku[5]. 10 marca 2021 roku Darja Czulcowa razem z Kaciaryną Andrejewą otrzymały nagrodę specjalną w ramach Nagrody im. Dariusza Fikusa[6].
9 kwietnia 2021 roku Darją razem z Kaciaryną Andrejewą i Kaciaryną Barysiewicz zostały laureatkami nagrody im. Alaksandra Lipaja „Honor dziennikarstwa”[7].
Apelacja od wyroku, która została rozpatrywana przez Sąd Miejski w Mińsku 23 kwietnia 2021 roku, była odrzucona[8].
7 czerwca 2021 roku Darją razem z Kaciaryną Andrejewą zostały laureatkami nagrody Axel-Springer-Preis[9]. 10 czerwca 2021 roku Darją razem z Kaciaryną Andrejewą zostały laureatkami nagrody Courage in Journalism Award (amerykańska nagroda dla kobiet piszących z niebezpiecznych obszarów)[10]. Wraz z Kaciaryną Andrejewą 29 lipca 2021 roku została właścicielką Preis für die Freiheit und Zukunft der Medien (niemiecka nagroda w dziedzinie wolności prasy)[11][12]. 12 sierpnia 2021 roku razem z Kaciaryną Andrejewą, Kaciaryna Barysiewicz i innymi otrzymała Nagrodę im. Gerda Buceriusa dla Wolnej Prasy na Europę Wschodnią znana jako Free Media Award[13]. 15 października 2021 roku wraz z Kaciaryną Andrejewą została właścicielką Prix Europa jako „Europejski Dziennikarz Roku”[14][15].
(niemiecka nagroda dla młodych dziennikarzy)8 lutego 2021 roku Ambasada Stanów Zjednoczonych w Mińsku wydała oświadczenie wzywające do uwolnienia Czulcowej i Andrejewej[16]. 15 lutego 2021 Tony Lloyd, członek Izby Gmin parlamentu brytyjskiego, udzielił wsparcia uwięzionym dziennikarkom i zażądał ich uwolnienia[17]. Po wydaniu wyroku 18 lutego 2021 roku także prezydent RP Andrzej Duda zażądał amnestii dla Czulcowej i Andrejewej[18].
Decyzją Rady Unii Europejskiej z 21 czerwca 2021 roku sędzia Natallia Buhuk została wpisana na „Czarną listę UE” m.in. za „wydawanie licznych umotywowanych politycznie wyroków w sprawie dziennikarzy i demonstrantów, w szczególności za skazanie Kaciaryny Bachwalawej (Andrejewej) i Darii Czulcowej” oraz naruszenia praw do obrony i do rzetelnego procesu sądowego[19][20]. Na mocy tej samej decyzji na listę sankcyjną została wpisana zastępca prokuratora sądu dla rejonu Frunzenskiego w Mińsku Alina Kasianchyk, która została pociągnięta do odpowiedzialności m.in. za ściganie dziennikarzy „za nagrywanie pokojowych demonstracji, opierając się na bezpodstawnych oskarżeniach o «spisek» i «naruszanie porządku publicznego»”[20]. Starszy śledczy sądu dla rejonu Frunzenskiego w Mińsku Ihar Kurylovich został wpisany na „Czarną listę UE” m.in. za przygotowanie umotywowanej politycznie sprawy karnej przeciwko dziennikarkom, które nagrywały pokojowe demonstracje[20].