![]() David Morse (2015) | |
Imię i nazwisko |
David Bowditch Morse |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
11 października 1953 |
Zawód |
aktor, reżyser telewizyjny, scenarzysta |
Lata aktywności |
od 1980 |
Strona internetowa |
David Bowditch Morse[1] (ur. 11 października 1953 w Beverly) – amerykański aktor, reżyser telewizyjny i scenarzysta.
Urodził się w Beverly[2] w Massachusetts jako pierwsze z czworga dzieci Jacquelyn Morse, nauczycielki, i Charlesa Morse, kierownika sprzedaży[3]. Jego drugie imię, Bowditch, pochodzi od matematyka Nathaniela Bowditcha[4]. Jego rodzina miała pochodzenie angielskie, a także korzenie szkockie i holenderskie[5]. Wychowywał się z trzema młodszymi siostrami[6] w Essex i Hamilton. Był uczulony na większą ilość cukru[6]. Po ukończeniu szkoły średniej, w 1971 studiował aktorstwo w William Esper Studio[7].
W latach 1971–1977 występował w ponad 30 produkcjach z Boston Repertory Theater Company[8]. Pod koniec lat 70. Morse kontynuował karierę sceniczną w Circle Repertory Company w Nowym Jorku. W 1981 trafił na Off-Broadway w roli Nuba Clyde’a w spektaklu Wątki[9]. W 1997 za rolę Becka[10] w sztuce Pauli Vogel How I Learned to Drive, uhonorowanej Nagrodą Pulitzera[11], otrzymał nagrody Lucille Lortel, Drama Desk i Obie Award[12]. Był nominowany do Tony Award za dwa występy na Broadwayu: w 2018 jako Larry Slade w przedstawieniu Eugene’a O’Neilla Zimna śmierć nadchodzi i w 2022 za rolę wujka Pecka w spektaklu How I Learned to Drive[13].
W 1980 zadebiutował na kinowym ekranie, grając Jerry’ego Maxwella, wesołego barmana i koszykarza w melodramacie Richarda Donnera Inside Moves na podstawie scenariusza Barry’ego Levinsona u boku Johna Savage’a i Diany Scarwid. Był wymieniony jako jeden z dwunastu „Obiecujących nowych aktorów roku 1980” w Screen World Johna Willisa, tom. 32[6]. Przełomem w karierze była rola doktora Jacka „Boomera” Morrisona, młodego lekarza, który zmaga się jako samotny rodzic po śmierci żony, w serialu medycznym NBC St. Elsewhere (1982–1988)[14]. W dramacie kryminalnym Michaela Cimino Godziny rozpaczy (Desperate Hours, 1990) wystąpił w roli kryminalisty Alberta. Rola Johna Bootha, pijanego kierowcy i sprawcy wypadku, który zabił 10-latkę i skazany zostaje na kilka lat więzienia w dramacie psychologicznym Seana Penna Obsesja (The Crossing Guard, 1995) przyniosła mu nominację do Independent Spirit Awards w kategorii najlepsza drugoplanowa rola męska[15]. Wystąpił w dramacie fantasy Franka Darabonta Zielona mila (The Green Mile, 1999) jego strażnik więzienny Brutus „Brutal” Howell, dramacie sensacyjnym Taylora Hackforda Dowód życia (Proof of Life, 2000) w roli porwanego męża Meg Ryan i dramacie sportowym The Slaughter Rule (2001) jako twardy trener piłki nożnej Gedeon „Gid” Ferguson.
Za rolę detektywa Michaela Trittera z toporem do grindowania w kilku odcinkach serialu Fox Dr House (House M.D., 2004–2007) otrzymał nominację do nagrody Emmy[16]. Złamał kilka palców podczas sceny walki jako Robert Turner, sąsiad głównego bohatera (Shia LaBeouf), którego trójka nastolatków podejrzewa o morderstwa w dreszczowcu D.J. Caruso Niepokój (Disturbia, 2007), ale pozostał na planie i dokończył ujęcie[6]. Po raz drugi zdobył nagrodę Emmy, grając George’a Washingtona w miniserialu HBO John Adams (2008)[16].
19 czerwca 1982 poślubił pisarkę Susan Wheeler Duff von Moschzisker[17], z którą ma troje dzieci – córkę Elizę oraz bliźniaki, Benjamina i Samuela[18]. W 1994 przeprowadził się z rodziną do Filadelfii po trzęsieniu ziemi w Kalifornii, aby być blisko rodziny żony[6].