306 Dywizjon Myśliwski
Toruński

No. 306 Polish Fighter Squadron

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	28 sierpnia 1940
Rozformowanie	7 stycznia 1947
Tradycje
Święto	4 września[1].
Rodowód	4 Pułk Lotniczy Toruński
Organizacja
Numer	UZ
Rodzaj sił zbrojnych	Polskie Siły Powietrzne
Formacja	Royal Air Force
Rodzaj wojsk	wojska lotnicze
Multimedia w Wikimedia Commons

306 Dywizjon Myśliwski „Toruński” (ang. No. 306 Polish Fighter Squadron) – jednostka lotnicza Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Dowódcy

Dowódcy brytyjscy

• Do 26 listopada 1940 – s/ldr Douglas Scott
• Do marca 1941- s/ldr D.M. Gillam

Dowódcy polscy

• 4 września 1940 – 17 października 1940 – cz.p.o. kpt. pil. Tadeusz Rolski
• 18 października 1940 – 11 listopada 1940 – mjr pil. Jerzy Orzechowski
• 12 listopada 1940 – 30 czerwca 1941 – kpt. pil. Tadeusz Rolski
• 1 lipca 1941 – 14 sierpnia 1941 – kpt. pil. Jerzy Zaremba
• 15 sierpnia 1941 – 29 sierpnia 1941 – por. pil. Jerzy Słoński-Ostoja
• 30 sierpnia 1941 – 14 kwietnia 1942 – mjr pil. Antoni Wczelik
• 15 kwietnia – 22 sierpnia 1942 – kpt. pil. Tadeusz Czerwiński
• 23 sierpnia 1942 – 13 marca 1943 – kpt. pil. Kazimierz Rutkowski
• 14 marca 1943 – 1 stycznia 1944 – kpt. pil Włodzimierz Karwowski
• 2 stycznia 1944 – 7 czerwca 1944 – kpt. pil. Stanisław Łapka
• 8 czerwca 1944 – 23 czerwca 1944 – kpt. pil. Janusz Marciniak
• 27 czerwca 1944 – 25 września 1944 – kpt. pil. Paweł Niemiec
• 26 września – 24 maja 1945 – kpt. pil. Józef Żulikowski
• 25 maja 1945 – grudzień 1945 – kpt. pil. Józef Jeka
• od 1946 – kpt. pil. Tadeusz Andersz

Uzbrojenie

• Hawker Hurricane Mk-I – od 4 września 1940
• Hawker Hurricane Mk-IIA – od 5 kwietnia 1941
• Supermarine Spitfire Mk-I i Mk-II – od 12 lipca 1941
• Supermarine Spitfire Mk-VB – od 11 grudnia 1941
• Supermarine Spitfire Mk-IX – od 29 listopada 1942
• Supermarine Spitfire Mk-VB – od 13 marca 1943
• North American Mustang Mk-III – od 26 marca 1944

Lotniska bazowania

• 4 września 1940 – Church Fenton
• 7 listopada 1940 – Ternhill
• 3 maja 1941 – Northolt
• 7 października 1941 -Speke
• 12 grudnia 1941 – Churchstanton
• 13 marca 1942 – Kirtonin Lindsey
• 15 czerwca 1942 – Northolt
• 13 marca 1943 – Hutton Cranswick
• 30 marca 1943 – Catterick
• 11 sierpnia 1943 – Gravesend
• 18 sierpnia 1943 Friston
• 22 września 1943 Heston
• 19 grudnia 1943 – Llanbedr
• 1 stycznia 1944 – Heston
• 1 kwietnia 1944 – Coolham
• 22 czerwca 1944 – Homsley South
• 27 czerwca 1944 – Ford
• 10 lipca 1944 – Brenzett
• 10 października 1944 – Andrews Field
• 5 października 1945 – Fairwood Common
• 6 listopada 1945 – Coltishall

Podsumowanie wysiłku bojowego dywizjonu

Operacje bojowe dywizjonu

Straty zadane nieprzyjacielowi

Odznaka dywizjonu

Odznaka dywizjonu wywodziła się z odznaki Toruńskiego Dywizjonu Myśliwskiego, którego personel tworzył pierwszy skład dywizjonu.

Zatwierdzona Dz. Rozk. NW nr 4 z 10 października 1943 roku. Stanowi ją wizerunek żurawia (kaczki^[2]) w locie (element ten pochodził z godła 141 em), na tle biało emaliowanego rombu. W górnym rogu rombu umieszczono sylwetkę niedźwiedzia pochodzącą z godła dywizjonu pierwszego brytyjskiego dowódcy (Dywizjon 605 RAF). Krawędzie rombu, dziób kaczki w kolorze złota. Głowa i fragment skrzydła wysunięte poza krawędź rombu. Trzyczęściowa – wykonana w tombaku srebrzonym i złoconym, żuraw i niedźwiadek nakładane, łączone nitami. Wymiary: 43x38 mm^[3].

Zobacz też

• Lista polskich pilotów myśliwskich, którzy zginęli od lipca 1940 roku do 2 czerwca 1941 roku