![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
aktywistka społeczna |
Emily Shackleton (ur. 15 maja 1868 w Sydenham, zm. 9 czerwca 1936 w Coldwaltham) – brytyjska aktywistka społeczna, współorganizatorka wypraw polarnych męża, Ernesta Shackletona[1].
Emily Mary Dorman urodziła się w zamożnej rodzinie w hrabstwie Kent[2]. Była córką Charlesa Herberta Dormana z Wadhurst i Janie Swinford[3]. Była najmłodszym z sześciorga dzieci, miała czterech braci i siostrę. Jeden z braci, Arthur Dorman , został duchownym i krykiecistą[4]. W młodości Emily grała w żeńskiej drużynie hokeja na trawie[5].
Dzięki przyjaciółce poznała jej brata, swojego przyszłego męża Ernesta Shackletona[6]. W czasie pięcioletniego narzeczeństwa[7] Emily miała wpływ na rozwój intelektualny Ernesta Shackletona: za jej przyczyną zaczął interesować się muzealnictwem, sztuką, czytać książki, docenił poezję Roberta Browninga[8]. Ślub odbył się 9 kwietnia 1904 w Westminsterze[6].
Para miała troje dzieci: Raymonda Swinforda, Cecily Jane i późniejszego polityka Partii Pracy Edward Shackleton[9][10][11][12]. Małżonkowie zamieszkali w Edynburgu, gdzie Emily miała liczne znajomości. Wśród jej przyjaciół był hrabia Rosebery, Archibald Primrose, premier Wielkiej Brytanii w latach 1894–1895[7].
Emily Shackleton wspierała męża polarnika, wykorzystując spotkania towarzyskie i znajomości, by gromadzić wsparcie finansowe. Wpłynęła na powstanie artykułu Henry'ego Lucy w „Daily Express”, który przekonał premiera do przyznania Shackletonowi grantu na pokrycie kosztów wyprawy polarnej[2]. Finanse przez nią zgromadzone umożliwiły Ernestowi Shackletonowi rozpoczęcie Brytyjskiej Ekspedycji Antarktycznej na Biegun Południowy , a później Imperialnej Ekspedycji Transantarktycznej .
Pod nieobecność męża utrzymywała rodzinę[13]. Około 1910 zaangażowała się w ruch Girl Guides . Została komisarką oddziału w Eastbourne[14]. Była jedną z najważniejszych działaczek ruchu[15]. W 1914 w klubie Empress Emily Shackleton otworzyła kiermasz na rzecz Czerwonego Krzyża[2].
Kiedy Ernest zmarł na atak serca podczas jednej z wypraw, Emily zdecydowała, że zostanie pochowany na Georgii Południowej[7][16]. Po jego śmierci Emily działała na rzecz zachowania pamięci polarnika. Z pomocą przyjaciela rodziny, szkockiego meteorologa i geografa Hugh Roberta Milla , napisała pierwszą biografię Shackletona, która ukazała się w 1923 pt. Życie Sir Ernesta Shackletona[2][17].
Po śmierci męża zmagała się z poważnymi długami w wysokości ok. 1,5 miliona współczesnych funtów. Z tego powodu musiała się wyprowadzić z domu rodzinnego w Eastbourne i przenieść do Coldwaltham w West Sussex, gdzie zamieszkała z córką[2][10]. W ostatnich latach mieszkała w mieszkaniu w Hampton Court, które w 1929 za zasługi na rzecz kraju nadał jej król Jerzy V[12].
Zmarła po długiej chorobie[12]. Została pochowana w kościele św. Idziego w Coldwaltham[2].
Zbiór dokumentów Emily Shackleton jest przechowywany w Scott Polar Research Institute na Uniwersytecie w Cambridge. Obejmuje jej korespondencję do członków rodziny i innych osób związanych z eksploracją Antarktydy oraz relację z królewskiej wizyty na Nimrod przed Brytyjską Ekspedycją Antarktyczną[3].
W National Portrait Gallery znajduje się fotografia Emily Shackleton wykonana przez nieznanego fotografa w 1910[18]. Inne rodzinne zdjęcia Shackletonów znajdują się m.in. w Bibliotece Narodowej Nowej Zelandii[19].
W 2019 oddział Girlguiding Eastbourne zbudował magazyn obozowy i wyremontował chatę harcerską, którą nazwano „Shackleton Lodge”. Otwarcia obiektu dokonała wnuczka Ernesta i Emily Shackletonów – Hon Alexandra Shackleton[14][20].
Aktorka Phoebe Nicholls zagrała Emily Shackleton w miniserialu telewizyjnym Shackleton z 2002[21].
Lady Shackleton jest wspomniana w 4 sezonie serialu Atypowy (odcinek Starters and Endings)[22]. Pojawia się też jako postać w musicalu Shackleton poświęconym polarnikowi[23].